🌨️ Rodzaj Sieci Do Połowu Ryb Krzyżówka

sieci do łowienia ryb pod lodem ★★★★★ mariola1958: SAK: workowata sieć do połowu ryb ★★★ CEZA: sieć do połowu ryb dennych ★★★★★ FOLA: sieć do łowienia jesiotrów ★★★ SIEĆ: do łowienia ryb ★★★ TRAŁ: sieć do połowu ryb ★★★ WĘDA: lina z haczykiem, do łowienia ryb ★★★ WŁOK: sieć do wzorzysta tkanina jedwabna, przetykana złotem i srebrem, używana do dekoracji ścian lub mebli: krewna karpia: przydrożna roślina zielna podobna do komosy: drzewo o drobnych skórzastych, zimotrwałych liściach, w Polsce uprawiane jako krzew ozdobny: gaz szlachetny do wypełniania żarówek o dużej mocy: stalowa lina na statku To pozwala im korzystać z największych wędki i kołowrotki do połowu dużych ryb. Drony są nie tylko skuteczne w chwytaniu dużych ryb — są również skuteczne w łapaniu małych ryb, a wędkarze używają ich do połowu małych ryb, takich jak panfish słodkowodny. 4. Łowienie kormoranów. Musisz być zaznajomiony ze zwierzętami plecionka do chwytania ryb - krzyżówka. Lista słów najlepiej pasujących do określenia "plecionka do chwytania ryb": SIEĆ SIECI KASAR SIATKA PUŁAPKA LINA ARKAN LASSO MATA POTRZASK SADZ CĘGI KLESZCZE UCHWYT SAK SZPICRUTA SZCZYPCE ROGI ZANĘTA WĘDKA. Słowo. Okrężnice to rodzaj sieci rybackich używanych na otwartych wodach przez rybaków poławiających liczne ławice gatunków pelagicznych, takich jak tuńczyk czy makrela. Połów odbywa się przez otoczenie ławicy siecią, zamykanej następnie od dołu. Proces ten można porównać do zamykania torebki lub worka przez ściągnięcie troczków. żelazne widły do łowienia ryb ★★★★ dusia_str: POŁÓW: czynność łowienia ★★★ SIECI: do połowu ryb ★★ TARŁO: gody u ryb ★★★ MARZEC: miesiąc Ryb i Barana ★★★ MINOGI: rząd ryb bezszczękowców ★★★ SZUFATKA: niewielka sieć do łowienia ryb na dwóch drążkach ★★★★★ sylwek: TARLISKO: miejsce Rodzaj sieci do połowu ryb i raków Rodzaj sieci rybackiej Rodzaj sieci rybackiej rozpiętej na obręczach Rodzaj sieci rybackiej; słęp Rodzaj siei Rodzaj siei, występuje w jeziorach zlewiska Morza Bałtyckiego i w rejonie górnej Wołgi Rodzaj siekierki Rodzaj siekiery Rodzaj sikory barwnej Rodzaj silnika Rodzaj silnika samochodowego Wontony rybackie to rodzaj sieci wykonanej z różnych tkanin, najczęściej stylonowych lub żyłkowych. Znajdujące się w nich oczka dostępne są w wielu różnych szerokościach, których rozmiary wynoszą od 20 nawet do 130 milimetrów. Wszystkie z nich mogą być wykonane na każdym rodzaju tkaniny wykorzystanej do produkcji sieci. mały statek rybacki (dryfter) przeznaczony głównie do łowienia śledzi i makreli za pomocą sieci dryfujących (pławic); połowy odbywają się w nocy (na 6 lit.) LUGIER to: jedno- lub dwumasztowy statek o ożaglowaniu suchym, lub inaczej lugrowym, w którym czworokątny żagiel rozpinany jest na skośnej rejce podnoszonej - wraz z żaglem Jakiej sieci proszę o opis bo jestem kolekcjonerem sieci rybackich a takich nie widziałem w Państwowym Muzeum Rybołówstwa w Świnoujsciu . ~gosc # 2015-01-27 Ceza – typ niewodu, narzędzie do połowu ryb dennych, ciągnione po dnie z zakotwiczonej łodzi; składa się ze stożkowatego worka zwanego matnią o długość około 10 m i 2 połowy w nich okrśla Regulamin sportowego połowu ryb. W krajach Unii Europejskiej i na całym świecie, łowienie Cast Netami. jest bardzo popularne. Sieci Cast Net, które sprzedajemy nie są połowowym sprzętem rybackim w rozumieniu. Ustawy rybackiej. Są to narzędzia do odłowu ryb w stawach prywatnych. EeYVT. Trąbik (Buccinum), rodzaj mięczaków zaliczany do podgromady ślimaków przodoskrzelnych. Zamieszkują morza arktyczne oraz morza półkuli północnej w strefie umiarkowanej. Powierzchnia muszli osiąga kilkanaście cm długości, jajowatego kształtu, spiczasto zakończonej pokryta jest licznymi, drobnymi karbowaniami, poprzecznymi oraz spiralnymi. Trąbiki żywią się padliną, atakują także drobne zwierzęta morskie. Najbardziej znanym i największym przedstawicielem rodzaju jest trąbik Buccinum undatum, występujący w północnej części Oceanu Atlantyckiego, poławiany w celach konsumpcyjnych, używany także jako przynęta do połowu dużych ryb. Jego muszle wykorzystywane są często jako schronienie przez kraby pustelnikowce. Hasła do krzyżówek pasujące do opisu: RODZAJ SIECI; TRAŁ Poniżej znaj­duje się li­sta wszys­tkich zna­lezio­nych ha­seł krzy­żów­ko­wych pa­su­ją­cych do szu­ka­nego przez Cie­bie opisu. rodzaj sieci; trał (na 4 lit.) Sprawdź również inne opisy ha­sła: WŁOK sieć do połowu ryb dennych; trał (na 4 lit.) rodzaj sieci rybackiej (na 4 lit.) Zobacz też inne ha­sła do krzy­żó­wek po­do­bne kon­teks­to­wo do szu­ka­ne­go przez Cie­bie opisu: "RODZAJ SIECI; TRAŁ". Zna­leź­liśmy ich w su­mie: ZATRWIAN, ZŁOTODESZCZ, GIĘTKOZĄB, SPEKTROSKOPIA MOLEKULARNA, OSTROGA REGULACYJNA, CYKANIE, PSZCZOŁA, GERANOZAUR, LEKKI KARABIN MASZYNOWY, CEARADAKTYL, KORNET, RELING, OLS, IGŁAWA, KORZENIÓWKA, BALOT, KORD, PRĄTNIK, TRZONOWIEC, BOROWIK, BAK, ODCZYN ANAFILAKTYCZNY, TEST, SAMOLOT BOMBOWY, TAWUŁOWIEC, KINGORIA, SMÓŁKA, ĆWICZENIA, PROFIL, GALOTY, ANTYCYKLON, GALOPKA, GERBERA, DIKSONIA, NAKŁADKA ASFALTOWA, SERNIK, VIOLA DI BORDONE, FRYZ, WIRCZYK, MIKROCYSTYNA, RODZAJ MĘSKOOSOBOWY, PROCH DYMNY, GŁOWOCIS, AKUMULATOR ZASADOWY, GALOP, MONTBRECJA, RÓŻA, SROMOTNIK, CHRZĄSTKA SZKLISTA, KOSZTORYS NAKŁADCZY, SALTAZAUR, ŁAPEĆ, AMYGDALODON, ŻYWOTNIK, GUJAWA, ANASAZIZAUR, TEHUELCZEZAUR, KALONG, GALWEOZAUR, PELOTA, KLON, WYCISKANIE, PROTOGNATOZAUR, TERAPENA, KLASTEROWY BÓL GŁOWY, ŁYCZOGA, KOLUMNA, HANSUEZJA, HISTRIAZAUR, MUNSZTUK, KINESKOP, KERSTSTOL, PŁASZCZENIEC, SHERGOTTYT, BAHARIAZAUR, OLOROTYTAN, GALA, BILTONG, STREFA NUMERACYJNA, ARIZONAZAUR, BŁONA MIGAWKOWA, SASANKA, WOLEMIA, BAWEŁNA, BUMER, FOLKHAJMERIA, MADA, PIWETOZAUR, TURZYCA, TERYNA, GĄBKA, IZBA POSELSKA, FAZA, ANTYCIAŁO, TRANSPORTÓWKA, WROŚNIAK, PENDENT, OKARYNA, LISTWA, ENDOSKOP, NEBULIZACJA, ESÓWKA, KANGNAZAUR, MAŚLACZEK, DAGLEZJA, TOKSYKOZA HASHIMOTO, WĘZEŁ ZWYKŁY, DROBNIAK, PRÓCHNICZEK, BOCZNOTRZONOWIEC, JOIK, ZAPIEKANKA, KONIETLICA KARPACKA, PROMIENNIK, WIELOMIESZEK, OZOREK, CYK, AUSTROZAUR, MURSZ, WONTON, SINORNITOMIM, GROT, SZEFELIN, STRASZAKI, ŁĄCZNIK HYBRYDOWY, SZKŁO SPINOWE, PĘCHERZ, SKÓRZAK, LORINANOZAUR, ZASIADKA, BOCZNIAK, FRYWOLITKA, SINOWENATOR, ROLNICA, NIBYŁOPATONOSY, IMBIR, ROPUCHY STRUMIENIOWE, DUTAR, PIASKOWNICA, NICK, TOCJA, NEKENRAPTOR, MARKETING AFILIACYJNY, TALENKAUEN, ROGATNICA, ORNITOLEST, GERBEREK, ANANAS, TRAŁ, FREESTYLE, DROŻDŻE, ROGOŻA, ETOLA, WKRĘTKA, DZWONECZNIK, SALCESON, ANTYBIOZA, DEDERON, DREBEL, DRAGA, TRYBADYZM, DEDUKCJA, AGATIS, TORFOWISKO NISKIE, GLISTNIK, OGÓREK, TEŚCIK, RODZAJ GRAMATYCZNY, ARTYKULATOR, KRĘPLA, ŁYŻKA CEDZAKOWA, BARKA, GĄSKA, POLAR, PIEPRZ KAJEŃSKI, TOINA, ANTONÓWKA, LAMPA CROOKESA, WORCZAK, GNIAZDKO, ILIOZUCH, SAMOPAŁ, STORMBERGIA, WATÓWKA, INDEKS, KONWERSATORIUM, TRAŁ, MALARSTWO KATAKUMBOWE, HALFA, JAŁOWIEC, DŻYN, ALBUM, ZWÓJEK, PROGRAM, DRAPACZ, SUPEŁ, ANTENA YAGI-UDA, KAPUSTNICA, KMINEK, ŚNIEŻYCA, PANEL, NADRZEWNICA, REFLEKTOR, USTERZENIE RUDLICKIEGO, SZTUKA, DRINKER, CAP, PROKURA, GRACILIRAPTOR, MYSZORYJKI, WAŁCZATKA, MNICH, CYBERATAK, LARYNGOSKOPIA, ŁATA, KATALPA, SZPITAL PSYCHIATRYCZNY, SIWAPITEK, ŁUSZCZAK, MOKRADŁOSZ, OŁTARZ, SZPILKA, BIEGUN, PROMIENNIK, AMORFOFALUS, CEBULA PERŁOWA, OBÓJ MYŚLIWSKI, NUNCHAKU, ZWIESINIEC, ZAĆMA TĘŻYCZKOWA, KĄPIEL NASIADOWA, REPETYTOR, ZANIKOWY NIEŻYT NOSA, HYDRANT, GOŁKA, DIRK, PIANOGAZOSTYLIKAT, EDMARKA, OGRZEWANIE KAFLOWE, GAŁĘZIAK, HASHIMOTO, RHIZOBIUM, SORGO ALEPSKIE, PĘDZLAK, MALERIZAUR, LAGER, LYGODIUM, INTERPRETACJA UTWORU LITERACKIEGO, KASZTAN, CELOWNIK KOLIMATOROWY, HEKELFON, KOŁNIERZYK BEBE, PRZYLASZCZKA, PAŁECZNIK, PUNKT TRIANGULACYJNY, PHISHER, EMOLAK, STOJAK, RAMA, TRAŁOWIEC, KOPUŁKA, APOTROPAIZM, SZARŁAT, MANDAT IMPERATYWNY, BROSZKA, JESIOTRY, SKIAGRAFIA, ODPYLAK, WSPORNICA, ROLADA, CARIOCA, BOM ŁADUNKOWY, DZIKIE WINO, PAWIAN, DIABEŁEK, MIKROBIOTA, WYKOLEJENIE, BEKIESZKA, NASTROSZEK, KAWALERIA POWIETRZNA, DORTMUNDER, LEIOPELMA, KOMPENSACJA, NEUTRALIZM, EKSPRES, LEPTOPLEURON, FIRLETKA, JEZIORO KAROWE, SUKIENKO, KWASOWĘGLÓWKA, SZARAŃCZYN, ACENA, LEGO, SZUFLA, ANGAŻANT, ARTYLERIA, HUBKA, TWARDZIOSZEK, ŁUK BLOCZKOWY, CEDRZYNIEC. Ze względu na bar­dzo du­żą ilość róż­nych pa­su­ją­cych ha­seł z na­sze­go sło­wni­ka: - ogra­ni­czy­liśmy ich wy­świe­tla­nie do pier­wszych 300! nie pasuje? Szukaj po haśle Poniżej wpisz odga­dnię­te już li­te­ry - w miej­sce bra­ku­ją­cych li­ter, wpisz myśl­nik lub pod­kreśl­nik (czyli - lub _ ). Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nych przez Cie­bie li­ter. Im wię­cej li­ter po­dasz, tym do­kła­dniej­sze bę­dzie wy­szu­ki­wa­nie. Je­że­li w dłu­gim wy­ra­zie po­dasz ma­łą ilość od­ga­dnię­tych li­ter, mo­żesz otrzy­mać ogro­mnie du­żą ilość pa­su­ją­cych wy­ni­ków! się nie zgadza? Szukaj dalej Poniżej wpisz opis po­da­ny w krzy­żów­ce dla ha­sła, któ­re­go nie mo­żesz od­gad­nąć. Po wci­śnię­ciu przy­ci­sku "SZUKAJ HASŁA" wy­świe­tli­my wszys­tkie sło­wa, wy­ra­zy, wy­ra­że­nia i ha­sła pa­su­ją­ce do po­da­nego przez Cie­bie opi­su. Postaraj się przepisać opis dokładnie tak jak w krzyżówce! Hasło do krzyżówek - podsumowanie Najlepiej pasującym hasłem do krzyżówki dla opisu: rodzaj sieci; trał, jest: Hasło krzyżówkowe do opisu: RODZAJ SIECI; TRAŁ to: HasłoOpis hasła w krzyżówce WŁOK, rodzaj sieci; trał (na 4 lit.) Definicje krzyżówkowe WŁOK rodzaj sieci; trał (na 4 lit.). Oprócz RODZAJ SIECI; TRAŁ inni sprawdzali również: zawartość miarki - naczynia , miasto w Hiszpanii (Stara Kastylia) u podnóża Gór Kastylijskich, ośrodek administracyjny prowincji Avila , w branży komputerowej metoda oszustwa, w której przestępca podszywa się pod inną osobę lub instytucję w celu wyłudzenia określonych informacji (np. danych logowania, szczegółów karty kredytowej) lub nakłonienia ofiary do określonych działań , jedna z kategorii pomocniczych stosowanych w klasyfikacji organizmów , dochód, najczęściej wysoki, związany z piastowanym stanowiskiem , but na wysokiej podeszwie , koszykarz zawodnik Houston Rockets, złoty medalista z Barcelony , choroba genetyczna dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, spowodowana brakiem enzymu odszczepiającego glikogen, w wyniku czego następuje nadmierne odkładanie nieprawidłowego glikogenu w mięśniach, wątrobie i sercu , fizjolog amerykański (1888-1963); nagroda Nobla za badania nad zróżnicowaniem czynnościowym włókien nerwowych , SMS - krótka wiadomość tekstowa, wysyłana przez telefon , poręka na wekslu , błąka się, bo nie ma gdzie mieszkać DEGA Sałatka pikantna z makrelą 5907623267788 2,85 zł Cena za kg: 21,92 zł opak. 130 g Niedostępna ilość produktu. Dostępna ilość: DODANO DO ULUBIONYCH Proszę wypełnić wszystkie wymagane pola rozdrobniony łosoś 22 % woda koncentrat pomidorowy marchew rozdrobniona makrela 5 % (Scomber scombrus)* seler cebula pietruszka olej rzepakowy błonnik pszenny cukier ocet spirytusowy sól przyprawy ekstrakt z papryki *Obszar połowu: FAO 27, Północno-Wschodni Atlantyk, metoda połowu A - włoki lub B - sieci okrążające i podrywki - wskazane jako ostatnia litera w numerze partii Wartość odżywcza w 100 g produktu: Wartość energetyczna 575 kJ / 139 kcal w tym kwasy tłuszczowe nasycone 1,2 g Wartość energetyczna (kJ) Wartość energetyczna (kcal) w tym kwasy tłuszczowe nasycone (g) Przechowywać w temperaturze od 0°C do +25°C. Typ Przechowywać w temperaturze otoczenia Dega Karnieszewice 5, 76-004 Sianów, Polska Dega Karnieszewice 5, 76-004 Sianów, Polska Dega Karnieszewice 5, 76-004 Sianów, Polska dega Tekst dowolny o pochodzeniu Obszar połowu: FAO 27, Północno-Wschodni Atlantyk, metoda połowu A - włoki lub B - sieci okrążające i podrywki - wskazane jako ostatnia litera w numerze partii 130 Sałatka pikantna z makrelą. Konserwa sterylizowana. g Jednostka (specyficzna) Gramów Zalew powstał przez przegrodzenie rzeki Czarna Staszowska zaporą wybudowaną w latach 1974-1984. Zasila go także rzeka Łagowica, która wpływa na jego północnym krańcu, nieco powyżej dopływu Czarnej. Wody wprowadzane przez nie znacząco wpływają na stan czystości wody zalewu. Według pomiarów w 2005 r. prowadzonych i opublikowanych przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Kielcach obydwie te rzeki wprowadzały do zalewu wodę zaliczaną ogólnie do klasy czystości III. Na Czarnej Staszowskiej sytuacja nie wiele zmieniła się w stosunku do lat poprzednich. Natomiast na Łagowicy w punkcie pomiarowym w Józefowie - 1,3 km od ujścia do zalewu występowały w 2004 roku przekroczenia do klasy IV (Barwa, CHZT-Cr, Liczby bakterii Coli pochodzenia fekalnego i Ogólnej liczby bakterii Coli). Należy wspomnieć, że Czarna na odcinku od źródeł do zalewu jest rzeką czystą. Bytują w niej pstrągi, które wiosną wpływają także do zalewu. Pod względem zanieczyszczeń bakteriologicznych na 11,7 km odcinku powyżej zalewu posiadała w ubiegłych latach I i II klasę czystości. W ostatnich latach Czarną Staszowską zasiedliły również bobry zadomowione również na zalewie. Dane ogólne Powierzchnia 340 ha Pojemność całkowita 24,22 mln m3 Pojemność powodziowa 10 mln m3 Długość od tamy do mostu na Łagowicy 5300 m Szerokośc od 300 m do 900 m Głębokość maksymalna 11 m (w pobliżu tamy) Orientacja geograficzna połdniowy zachód - północny wschód Normalny poziom piętrzenia wody 217,80 m npm W roku 2005 na Zbiorniku Chańcza - nastąpiło znaczne pogorszenie czystości wody. Woda zaliczona została do klasy IV - definicje klas czystości wody. Bezpośrednie porównanie czystości wód zalewu Chańcza z innymi zbiornikami tego typu (Rożnów, Czchów) nie jest możliwe z uwagi na brak analogicznych tabel jak dla Chańczy. Na podstawie istniejących danych porównawczych - patrz WIOŚ Kraków wydaje się, że jakość wody w Chańczy jest nieco gorsza niż w tych zbiornikach. W zbiorniku Rożnowskim i Czchowskim czystość wody zalicza się do III klasy, nie występują jednak przekroczenia poszczególnych wskaźników, które kwalifikowałyby wodę do klasy IV lub V. Nie zamieszczono tam jednak wskaźników bakteriologicznych i można stwierdzić, że w porównaniu z latami 90 - tymi i pierwszymi latami po 2000 - tysięcznym roku czystość wody w zalewie pogorszyła się. Bezpośrednie porównanie jest jednak nie możliwe ponieważ w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej zmieniły się definicje i kryteria oceny czystości wody. Pogorszenie to jest widoczne poprzez porównanie wielkości poszczególnych zanieczyszczeń z poprzednimi latami. Dane na ten temat można znaleźć w raportach Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Kielach. Prawdopodobnie na niezadowalający stan czystości wody w Chańczy wpływ miała utrzymująca się w ostatnich latach długotrwała susza, i spowodowany przez nią zmniejszony przepływ wody przez zbiornik, przy wahającym się poziomie dopływie zanieczyszczeń oraz widoczny zanik roślinności zanurzonej i wynurzonej w zalewie. Wzrastający z roku na rok ruch turystyczny i ilość ludzi przebywających nad zalewem także oddziałują na stan czystości wody. Szczególnie niepokojące jest wzrost w sezonie letnim 2005 roku zanieczyszczeń bakteriologicznych. Z tego powodu w lipcu przez pewien okres zamknięte były kąpieliska przy zatoce Chańcza i przy wsi Życiny. Sytuacja w tym zakresie powinna się poprawić po uruchomieniu budowanej obecnie sieci kanalizacyjnej we wsi Życiny. Woda w Chańczy charakteryzuje się małą przejrzystością i znaczną ilością glonów. Wypłukiwanie części składników nawozów z pól w pobliżu rzeki Łagowicy zasilającej zalew wzbogaca jego wodę w azot. Sprzyja to, szczególnie w okresie letnim, przy utrzymywaniu się ciepłej i słonecznej pogody, szybkiemu, nadmiernemu rozwojowi glonów. W takich warunkach bywa, że na powierzchni wody utrzymuje się "korzuch glonowy". Glony po pewnym czasie obumierają i opadają na dno. Następuje proces gnilny pobierający z wody znaczne ilości tlenu. Przy dłuższych okresach bezwietrznej pogody, kiedy nie następuje wymieszanie warstw wody przez fale, może to powodować śnięcie ryb bytujących przy dnie (jazgarze) i małży. Zjawisko takie na dość znaczną skalę miało miejsce w lipcu 2003 roku po raz pierwszy od kilku lat. Wspomniany "korzuch" spychany przez wiatr do któregoś z brzegów nie zachęca również do kąpieli, chociaż w normalnych warunkach jest to duża wynurzona (trzcina, pałka wodna, inne gatunki roślin bagiennych) występuje w niewielkich ilościach, głównie w północnej części zbiornika oraz przy brzegach niektórych zatok. Roślinność podwodną spotyka się prawie na wszystkich wypłyceniach na których głębokość wody nie przekracza 2 m. W ostatnich latach obserwuje się wyraźne zmniejszenie występowania roślinności, prawdopodobnie w wyniku "działalności amurów" Uwagi o dnie zbiornika Zbiornik powstał w dolinie rzeki Czarna Staszowska na terenie piaszczystym, częściowo pokrytym lasem i zakrzaczonym. Na terenie zalewowym znajdowały się również budowle, (między innymi młyn, nasyp drogowy, mostek), które przed zalaniem zostały rozebrane lub zburzone, oraz stawy rybne i groble. Pozostałości jednak rzutują także na ukształtowanie dna. Natomiast brzegi samej rzeki porośnięte były drzewami, które przed zalaniem wycięto, pozostały jednak pnie i część krzaków. To wszystko przesądziło o charakterze dna zbiornika. Mapa batymetryczna pokazująca szczegółowo zmiany głębokości w różnych obszarach zalewu nie jest ogólnie dostępna. Orientacyjny rozkład głębokości. Pomiary głębokości echosondą wykonywane podczas wędkowania pozwalają stwierdzić, że:- największe głębokości występują na obszarze w pobliżu tamy,- głębokość zbiornika jest bardzo zróżnicowana na jego szerokości, przy czym większe głębokości występują nad starym dnem rzeki, które przebiegało bliżej brzegu południowo-zachodniego. Głębokość zmniejsza się od koryta rzeki w kierunku brzegu półn-wsch. np. w środkowej części zbiornika płycizna usytuowana przy brzegu półn-wsch. łagodnie opada w kierunku brzegu płn- zach. i dochodzi prawie do ok. 3/4 szerokości zalewu,- istnieje tylko ogólna prawidłowość zmniejszania się głębokości w kierunku od tamy do rozlewisk przy Rakowie i tu występują wypłycenia i głęboczki związane z usytuowaniem terenu przed zalaniem, ale również z pozostałościami po zalanych budowlach, stawach i groblach. Prawie na całej powierzchni dna spotyka się pozostałości zalanych krzaków i pni. Ulegają one z roku na rok stopniowemu rozkładowi, jednak nadal utrudniają wędkowanie a szczególnie spinningowanie. To zróżnicowanie dna powoduje że, istnieją miejsca gromadzenia się i żerowania ryb szczególnie, atrakcyjne dla wędkarzy. Dno zalewu poza rozlewiskami przy Rakowie jest na ogół piaszczyste z niewielką ilością osadu naniesionego przez rzeki zasilające podczas większych, intensywnych opadów. W obszarach niektórych większych miejscowych zagłębień dna, w starym korycie rzeki oraz w zatokach występuje niezbyt gruba warstwa mułu. Brzegi i dojazd do wody Woda przy brzegach zalewu nie jest na ogół zarośnięta roślinnością wynurzoną. Umożliwia to swobodny dostęp do wody zarówno wędkarzom jak i amatorom plażowania i kąpieli. Dla tych ostatnich istnieje wiele odcinków z piaszczystą lub porośniętą trawą plażą oraz przyjemnym, piaszczystym dnem. Nie dogodny do kąpieli ze względu na roślinność podwodną, muliste dno raz na zakrzaczenie, jest obszar północny zalewu w pobliżu Rakowa, chociaż i tam są pojedyncze miejsca zdatne do kąpieli. Brzegi są przeważnie porośnięte lasem, na ogół wznoszą się łagodnie od zwierciadła wody i nie są podmokłe (za wyjątkiem odcinka brzegu od drogi dojazdowej ze wsi Chańcza do drogi dochodzącej do zalewu od szosy - patrz mapki). Stromy i wysoki brzeg występuje jedynie w okolicy źródła powyżej wsi Chańcza. Stwarza to dogodne warunki do biwakowania w bezpośredniej bliskości wody. Jednak prawie wszędzie w pobliżu brzegów, campingowanie wymaga wniesienia opłat gospodarzom pól namiotowych lub właścicielom prywatnym lasu lub gruntu. Rozmieszczenie pól namiotowych pokazano na mapce. Na brzegu północno-wschodnim słońce wprawdzie pokazuje się później, jednak operuje do samego zachodu. Natomiast na brzegu połdn. - zach., w miejscach gdzie las dochodzi do brzegu, wcześnie po południu chowa się za lasem. Ma to znaczenie szczególnie w jesieni. Wędkarzom, którzy zamierzają łowić z brzegu, a nie są wyposażeni w sprzęt pływający, polecałbym raczej brzeg południowo zachodni ze względu na większy spad dna i bliskość zalanego koryta rzeki. Trzeba się tam jednak liczyć z dużą ilością zaczepów. Na brzegu wschodnim dogodne miejscówki wędkarskie znajdują się na zalesionym półwyspie w pobliżu wsi Chańcza. Dojazd samochodem do brzegów zbiornika jest możliwy w wielu miejscach. Zjazdy z dróg otaczających zbiornik umożliwiające dojazd do jego brzegów pokazano na mapce. Nad wodę można dojechać nie tylko skręcając z dróg w miejscach w części pokazanych na mapce. Istnieją jeszcze inne, ale ich opis zająłby zbyt wiele miejsca, podobnie jak opis każdego dojazdu. Dróżki dojazdu nad wodę to drogi gruntowe z dość znacznymi wybojami, a miejscami piaszczyste. Trzeba wspomnieć, że brzegi zalewu są zwłaszcza po sezonie letnim dość mocno zaśmiecone. Tak samo dno w pobliżu brzegów. Większość śmieci to trudno rozkładający się plastik (butelki, pudełka itp). Przy wchodzeniu do wody szczególnie w miejscach mniej uczęszczanych, celem popływania trzeba uważać na rozbite butelki i inne ostre przedmioty zalegające na dnie. Problemem jest także załatwianie potrzeb fizjologicznych, ustępy i to kiepskie są tylko na polach namiotowych. To wszystko źle świadczy o kulturze turystów i wędkarzy, ale także niektórych właścicieli gruntu nad zalewem. Część właścicieli prywatnych terenów nad zalewem (za wyjątkiem dzierżawionych pól namiotowych), którzy udostępniają miejsca do biwakowania i pobierają za to opłaty, nie poczuwa się do obowiązku chociażby okresowego usunięcia śmieci i zapewnienia turystom możliwości kulturalnego zaspokojenia potrzeb fizjologicznych. Natomiast widziałem w pewnym miejscu nad zalewem tablicę przybitą do drzewa przez właściciela gruntu o treści cytuję: "TEREN PRYWATNY - NIE SRAĆ". Niestety nie miałem wtedy przy sobie aparatu fotograficznego. Gdy za jakiś czas tam wróciłem z aparatem tablicy już nie było. W sumie psuje to obraz brzegów i ich najbliższego otoczenia. Widocznie taki jest nasz standard. Klimat Zalew Chańcza położony jest na wysokości 217,8 m npm w południowo wschodniej części województwa Świętokrzyskiego. Lokalizacja zalewu obejmuje tereny otuliny Cisowsko-Orłowińskiego Parku Krajobrazowego i Chmielnicko-Szydłowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Teren wokół zalewu jest łagodnie pofałdowany, co bardzo urozmaica krajobraz. Otaczają zalew lasy sosnowe poprzerywane polami uprawnymi. Podłoże lasów jest piaszczyste. Położenie geograficzne oraz mikroklimat zalewu sprawiają, że ilość opadów atmosferycznych jest niska. Klimat otoczenia zalewu Chańcza jest łagodny zbliżony do klimatu Sandomierza ze względu na podobną wysokość bezwzględną. Jak stwierdza to Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Kielcach w swoim raporcie Stan Srodowiska w Województwie Świętokrzyskim w Roku 2002. Opady atmosferyczne, podobnie jak temperatury powietrza, w województwie świętokrzyskim są bardzo zróżnicowane. Więcej opadów występuje w części centralnej regionu, niż we wschodniej i południowo-wschodniej. Najwięcej opadów otrzymują Łysogóry - główne pasmo Gór Świętokrzyskich. Najmniej opadów przypada na wschodnią część obszaru Niecki Nidziańskiej i Kotlinę Sandomierską. Można przyjąć, że opady i temperatury powietrza najbliższego otoczenia zalewu Chańcza są zbliżone do notowanych na stacji meteorologicznej w Sandomierzu gdzie (według wspomnianego Raportu WIOŚ) zanotowano: średnio roczną sumę opadów w 2002 r - 489 mm (rok: 2001- 679 mm), a średnio roczną temperaturę 9,30 °C (rok: 2001 - 8,20 °C). Pełne, szczegółowe informacje dotyczące ochrony środowiska można znaleźć na stronie WIOŚ w Kielcach. Hałas Ruch samochodowy na drogach przebiegających w pobliżu zalewu ma małe natężenie, a same drogi przebiegają w kilkuset metrowej odległości od brzegów. Dzięki temu hałas z tego źródła jest prawie nie odczuwalny. Problemem i to nie tylko w zakresie hałasu, jest ruch dużych łodzi motorowych i ślizgaczy po tafli zalewu, szczególnie w letnie weekendy. Niektóre z łodzi motorowych pływających po zalewie nadawałyby się raczej do pływania po zatokach morskich, a nie po zaledwie kilku kilometrowej powierzchni zalewu. Takie i mniejsze łodzie, oraz ślizgacze potrzebują zaledwie kilku minut na przepłynięcie zalewu wzdłuż. Kręcą się więc w kółko. Można sobie łatwo wyobrazić jaki powstaje przy tym hałas, kiedy łodzi i ślizgaczy pływa jednocześnie kilka. Hałas jest utrapieniem dla turystów ceniących spokój i kontakt z naturą. W lipcu 2006 r miał miejsce tragiczny wypadek najechania przez motorówkę na kajak. Zginęła 12 letnia dziewczynka pływająca z ojcem kajakiem, a jej ojciec w stanie ciężkim przewieziony został do szpitala. Fale wywołane przez ruch motorówek są szczególnie uciążliwe dla wędkarzy łowiących zarówno na brzegach jak i na wodzie, ponadto przyspieszają erozje piaszczystych brzegów. Szczególnie widoczne jest osuwanie się piaszczystych brzegów na wzniesionych cyplach przy wsi Życiny i na polu namiotowym Kormoran. Uchwała Nr V/21/2003 Rady Powiatu w Kielcach z dnia 17 kwietnia 2003 wprowadzająca zakaz ruchu jednostek pływających o napędzie motorowym w godzinach od 19-tej do 9-tej rano i od 13-tej do 14-tej - tylko w niewielkim stopniu ogranicza wspomniane uciążliwości, tym bardziej, że nie jest przestrzegana. Ryby i wędkowanie na zalewie Zalew Chańcza jest zaliczany do wód nizinnych. Członkowie PZW Okręgu Krakowskiego w wyniku zawartych porozumień, nie musza wnosić żadnych dodatkowych opłat za wędkowanie w zalewie. Również gmina nie pobiera żadnych opłat dodatkowych za urządzanie stanowisk na brzegach i połów z łodzi. Brzegi zalewu są udostępnione na całej linii brzegowej. Przegradzanie przejść nad brzegiem, utrudnianie urządzania stanowisk wędkarskich na brzegu lub próby pobierania za to opłat są bezprawne, niezależnie od tego kto jest właścicielem terenu przylegającego do brzegu. Pomimo znacznej presji wędkarskiej rybostan zalewu jest moim zdaniem dobry. Zawdzięcza to dobrym warunkom dla rozwoju i przyrostu ryb, ale również właściwemu zarybianiu i gospodarce PZW Kielce. Pewne obawy budzi tylko żywiołowy przyrost ilości i zagęszczenia leszczy, których kilka lat temu w ogóle w zalewie nie było. Stanowią one silną konkurencję dla karpi i płoci, które dawniej dorastały do rekordowych rozmiarów, a obecnie jest o nie coraz trudniej. Nadmierne zagęszczenie leszczy będzie prowadzić do ich skarlenia, jak to już zdarzyło się w innych zbiornikach wodnych tego typu. Cała nadzieja w wspieraniu populacji drapieżników. Jeszcze jedna uwaga dotycząca gospodarki rybackiej. Od kilku lat zalew zarybiany był karpiem o wymiarach rzędu 25-33 cm. Taki świeżo wpuszczony karpik żeruje żarłocznie, łatwo zahacza się na wędki nawet niewprawnych wędkarzy. Niestety dość znaczna część z nich nie wypuszcza złowionych nie wymiarowych rybek i w efekcie przeżywa ich nikły procent. W 2006 roku chyba zaprzestano tego sposobu zarybiania bo wiosną brań małych karpików nie było. Zalew zasiedlają typowe dla nizinnych zbiorników zaporowych gatunki ryb,a największe znaczenie dla wędkarzy mają: Karpie - liczebność zmniejsza się, coraz trudniej także o złowienie ryb o wadze ponad 5 kg. Zarybianie nie rekompensuje wzmożonej presji wędkarskiej, szczególnie ze strony tzw. "spółdzielni wędkarskich" zainstalowanych nad brzegami przez cały sezon. Ostatnio podjęta przez Zarząd PZW Okręgu Kielce decyzja o wprowadzeniu od stycznia 2006 zakazu wywożenia zanęt i łowienia z tak zwane "wywózki" jest kontrowersyjna. Na zalewie mało prawdopodobne jest złowienie większego karpia czy amura w pobliżu brzegu. Moim zdaniem do wprowadzenia tego ograniczenia przyczynili się wędkarze, łowiący zespołowo, okupujący stale duże odcinki brzegu, z wędkami wywiezionymi przez całą dobę z dala od brzegu. Wymianę zdań na ten temat można przeczytać na forum dyskusyjnym o - liczebność zmniejsza się na skutek dużej presji wędkarskiej. Trafiają się jeszcze duże okazy. Zakaz wywózki będzie miał dla tych ryb także pozytywny skutek. Sprzęt powinien być solidny, również z uwagi na zaczepy. Dobre stanowiska do nęcenia i połowu znajdują się w miejscach typowych dla występowania tej ryby w zbiornikach - radzą sobie w zbiorniku dobrze i występują średnio licznie pomimo znacznej presji wędkarskiej. O rekordowe okazy trudno, dawne czasy kiedy znając ich ulubione miejsca występowania i metody połowu na ogół nie wracało się z wyprawy "o kiju" oraz można było złowić okazowe sztuki minęły - oby nie bezpowrotnie. Sandacz wypiera szczupaka z łowiska. Na ogół najlepsze rezultaty uzyskuje się z początkiem czerwca oraz późną jesienią, aż do pojawienia się lodu. W 2006 roku reguła ta nie sprawdziła się. Sandacze brały nieźle również w lecie. Szczupaki - w ostatnich latach występowały coraz mniej licznie. Trzeba przy tym zauważyć, że w stosunku do lat ubiegłych zmniejszyła się liczność małych, nie wymiarowych szczupaczków (30-40 cm), które kilka lat temu atakowały przynętę nawet częściej niż osobniki wymiarowe. Populacja szczupaka w zbiorniku broni się jednak dzielnie. Pod koniec września i w październiku 2006 brania były wyraźnie częstsze niz przed rokiem i dwoma laty. A w tym roku szczupaka jest wyraźnie więcej, szczególnie "niewymiarowej młodzieży" Zbiornik jest niewątpliwie "przebłyszczony", dlatego skuteczniejszy jest połów na żywca, niż na spinning na gumy. Okonie - te jeszcze się bronią przed wytępieniem. Złowienie 40- taka wymaga jednak doświadczenia, dobrej znajomości ich występowania i metod połowu. Żerują głównie w miejscach opisywanych w podręcznikach wędkarskich. Najlepsze metody: żywiec, "paprochy" na zestawie z podwójnym troczkiem i woblery. Sumy - kończący się sezon był bardzo udany. Nareszcie widoczne były efekty zarybiania zbiornika sumem. Złowienie suma w Chańczy i to pokaźnych rozmiarów nie jest już wyjątkową rzadkością. Niektóre sztuki dorosły do ponad 20 kg. Liny - nieliczne - do 3 kg, zasiedlają głównie zarośniętą, płytką część zbiornika. Trafiają sie również w płytkich zarośniętych zatokach. Najlepsze rezultaty z początkiem maja. Nęcenie: robaki białe, czerwone i cięte rosówki. Leszcze, karasie złociste, "japońce", płocie - występują średnio licznie. Karasie występują głównie w miejscach płytszych, w swoim ulubionym środowisku. Dużych płoci jest obecnie zdecydowanie mniej niż przed laty. Przy połowie płoci z brzegu zdecydowanie lepsze rezultaty zapewnia połów na wędkę z drgającą szczytówką, pod warunkiem, że wcześniej rozpoznaliśmy dno pod względem występowania zawadów. Leszcze występują licznie na całym zbiorniku niestety drobne "żyletki". To również efekt przełowienia i być może zjawisko tzw "karlenia". Trafiają się krzyżówki "leszczopłocie". Złowienie większych leszczy powyżej 1/2 kg należy obecnie do rzadkości. Często wchodzą w zanętę dla karpi i amurów, porywając się niekiedy nawet na kulki proteinowe. Przynęta: na większe leszcze i płocie - kukurydza, na drobne białe robaki. Inne gatunki - w zbiorniku występują ponadto coraz liczniejsze bolenie, okresowo (na wiosnę) można złowić pstrągi podpływające z Czarnej i okazuje się, że również tołpygi. Zbiornik zarybiony jest również jaziem. Na razie dorosły do wymiaru 15-20 cm. Są na razie dość trudne do rozróżnienia z płociami. Mało doświadczeni wędkarze winni na to zwracać uwagę (wymiar ochronny). W roku 2006 Rafał N. złowił na gumę tołpygę - 31 kg. Ta na zdjęciu, znacznie mniejsza została złowiona na spinning zupełnie przypadkowo przed dwoma laty. Wcześniej nie uwierzyłbym, że takie tołpygi pływają w zalewie. 6-cio centymetrowego rippera wraz z hakiem miała w pysku i ważyła 7 kg bez kilku dkg. Ponadto prowadzone jest przez PZW zarybianie zbiornika pstrągiem tęczowym, sterletem (eksperymentalnie), oraz węgorzem. Efekty zarybiania nie są jednak odczuwalne. Jak widać z podanych powyżej informacji nie należy w żadnym wypadku wyciągnąć wniosku, że ryb w zalewie jest obfitość oraz, że są takie durne iż dają się łatwo złowić. Przeciwnie, duża presja wędkarska nauczyła je ostrożności, a większe okazy to wręcz profesorowie w tej dziedzinie. Dla osiągania sukcesów podstawowe znaczenie mają: znajomość miejsc i ukształtowania dna gdzie ryby najchętniej żerują, wypraktykowanie najskuteczniejszych metod połowu odpowiednio do gatunku ryb, które zamierza się złowić, staranne dobranie sprzętu wędkarskiego (w tym zakresie nawet nieznaczne różnice, szczególnie przy połowie drapieżników, mają decydujące znaczenie), rodzaju najskuteczniejszej przynęty. Ponadto nęcenie i odpowiednia przynęta w przypadku ryb spokojnego żeru, okresów intensywnych brań oraz jak zawsze wytrwałość i optymizm. Moim zdaniem nie istnieje powtarzalnie sprawdzająca się reguła co do wpływu pogody (ciśnienie, kierunek i siła wiatru, temperatura otoczenia, zachmurzenie itp), oraz fazy księżyca, na intensywność żerowania ryb. Jeżeli się mylę i reguła taka jednak istnieje, to "większe białe" ryby w Chańczy i drapieżniki o niej nie wiedzą bo nie czytają czasopism i podręczników wędkarskich. Żerują więc kiedy mają na to ochotę i nie przejmują się wspomnianymi regułami. Dla wędkarzy, którzy mają inne zdanie w tej kwestii jest do dyspozycji kalendarz brań m. innymi w portalu "Rybie Oko". Można tylko stwierdzić, że na ogół ustabilizowane warunki pogodowe, a szczególnie ciśnienie sprzyjają żerowaniu ryb a ich szybkie i duże zmiany - przeciwnie. Także gdy po dłuższym okresie ładnej, ustabilizowanej pogody zbliża się jej załamanie ryby żerują mniej chętnie. Od tej prawidłowości istnieje wyjątek stosujący się do szczupaków i sandaczy, a mianowicie często bywa, że bezpośrednio przed nadchodząca burzą żerują one bardzo intensywnie. Przybliżoną głębokość zbiornika obrazuje mapka. Lepsze rezultaty przy połowie karpi i sandaczy, w sezonie letnim a zwłaszcza w weekendy, gdy na zalewie w dzień panuje ruch i hałas, osiąga się po zmroku, wczesnym rankiem lub w nocy. Z brzegu można skutecznie łowić niewielkie leszcze, ładne płocie i karasie, szczególnie na wędkę z drgającą szczytówką umożliwiającą wyrzut przynęty na dalsze odległości. Przy wędkach w nocy należy dyżurować nie tylko ze względu na regulamin, ale dla ustrzeżenia się przed niespodziewanymi sytuacjami, które się już zdarzały. Gospodarzem wody jest Polski Związek Wędkarski - Okręg Kielecki Koło nr 2 "Amur" w Kielcach Artykuł opracowany został dzięki współpracy ze stroną o Zalewie ChańczaWięcej informacji o zalewie na stronie Większe sieci rybackie wyrabiano dawniej ręcznie za pomocą kleszczki i bloszka, obecnie zaś sprowadzają je z fabryk, używających jako materjału przeważnie lnu, konopi oraz kordonku. Składają się one z pojedynczych półek, które są „obsadzone” na linkach brzeżnych, zwanych „oprótkami” albo „popustkami”; wierzchnie linki sieci opatrzone są „płutami” dla unoszenia jej w górę, dolne zaś – „gręzami”, które sieć ku dołowi obciążają. U sieci kątówek jest jeszcze nad matnią większy pław, tzw. „kaczor”, w formie pół-denka lub beczółki, który daje poznać, czy skrzydła sieci równo idą. Do rozpinania skrzydeł służą drążki, niekiedy nawet kowane, „kulki”; przez nie przewleczone są oprótki, za które się sieć ciągnie. Po skończonym połowie rybacy rozwieszają sieci w pobliżu domostwa na rozszczepionych u góry długich drążkach, zwanych „sochami”; sieci na owych sochach najpierw przesychają, poczem się je „wyprawia”, czyli narządza do następnego połowu. Z pomniejszych sieci, na Wiśle używanych, zasługują na uwagę:1). Suwata albo krzyżówka, dawniejsza uklejnica, nawleczona jest na dwa krzyżujące się drążki („kolce”), pomiędzy którymi utwierdzony jest poprzecznie mniejszy drążek, zwany „rączką”; sieć ta posiada małą matnię albo tylko zaklęśnienie („jadro”). Rozróżniają cztery odmiany tej sieci, zależnie od wielkości oczek: gęstkę, średniówkę, jelcówkę i Podrywka, sieć formy czworokątnej, na dwóch krzyżujących się pałąkach rozpięta i osadzona na długim drążku („kolec” albo „stroisz”); pośrodku jest ona gęstsza i zarazem cokolwiek zaklęśnięta, ku brzegom zaś coraz rzadsza. Istnieje kilka nazw dla tej sieci, stosownie do jej wielkości lub miejsca: lud warszawski mieni ją również „bożąmęką”, w górze Wisły powyżej Nidy ocalała starodawna nazwa „portrestnica”, indziej nadają jej miano „podsaczka” albo „trzcieńca”. Największe tego rodzaju sieci, podrywki windowe albo windówki, unoszone są z wody za pomocą linki, przez bloczek przewleczonej, i zapuszczane z umocowanych w przystani batów lub Kłomla, sieć formy zbliżonej do stożka. Składała się ona z trzonu drewnianego („stroisz”), do którego przymocowany jest pałąk; na pałąku tym za pomocą sznura rozciągnięta jest sieć z małą matnią („kutel”). Kłomlę zowią jeszcze Kłonia, sieć ta przypomina dopiero co opisaną kłomlę: rozpięta jest na drewnianej ramie, mającej kształt leżącej trójściennej piramidy. Jedną z krawędzi tej piramidy stanowi dłuższa laska służąca do Brodnia, zwana również bródką, jest to siatka, na trzech laskach rozpięta i spodem ciągniona, z którą się brodzi w operowania wymienionymi dopiero co pomniejszemi sieciami nie są niezbędne łodzie, wszakże zapuszczają z nich pospolicie suwaty i kłomle, niekiedy nawet podrywki, tylko, że się ich nie „rozjeżdża”, lecz się po prostu niemi „jeździ”. Przeważnie posługują się temi siatkami chłopięta, a zdobycz bywa skromna*. Prócz sieci, rybacy na Wiśle używają jeszcze do połowu motowężów, zwanych przez nich sznurami albo poprzeczniakami. Owe sznury rybackie, z konopi sporządzane, miewają do 150 st. długości; w odstępach 6 – 8 st. uczepione są do nich w kierunku prostopadłym cieńsze sznurki, zakończone haczykami, a zwane „strągiewkami”. Sznury „stroży się”, tj. nasadza się na szereg wspomnianych wędek zanętę, i zastawia pod wodą w poprzek koryta rzeki, w głębokości kilku stóp, na dłuższy okres czasu, poczem rybacy podjeżdżają w to samo miejsce i, unosząc sznur z wody, zabierają zdobycz. To też w bardzo rannych godzinach można ujrzeć na Wiśle sporo rybaków, uwijających się na czółnach dokoła zastawionych przez nich na noc sznurów. Łów z lądu lub podlądzia na pojedyncze wędy nie należy właściwie do rzemiosła rybackiego i ma licznych zwolenników głównie poza sferą zawodowców. Jak wiadomo, najpospolitsze wędy „wierzchówki” składają się z „wędziska” (którym był dawniej zwykły pręt leszczynowy, dziś zaś jest kij bambusowy), „włosienia”, „spławika” i haczyka, przez nasz lud pobrzeżny „kulasem”, „kłem” lub „kiełkiem” również zwanego. Są wszakże inne ich rodzaje, a więc: gruntówki (ciężarkami, czyli grązkami opatrzone, bez spławików), puszczanki oraz stawianki na „szczubły” itp. Wędy na szczupaka mają włosień, obwarowany łańcuszkiem mosiężnym, chroniącym go od przecięcia przez rybę („strągiewką”), inne posiadają haczyki podwójne, tj. o dwóch żądłach, „kozulą” zwane, itp. Obok sieci, któremi się manipuluje, używane są jeszcze na Wiśle sieci stawne, mianowicie żaki, czyli skrzydlaki i wiraszki, czyli wirsze: pierwsze zastawia się na mieliźnie w ustronnych miejscach, po „wolnych wodach”, drugie zaś zwykle na bystrzy, jako pułapki na wszelkie ryby, osobliwie jednak na węgorze. Żaki są to więcierze sieciowe, składające się: z dwóch prostokątnych skrzydeł, „przypinanych” laskami do gruntu, sieci zewnętrznej walcowatej lub stożkowatej, rozpiętej na pięciu „kabłąkach”, a zwanej na Narwi według Glogera „horkiem”, oraz dwóch „serc”, tj. wewnętrznych lejkowatych siatek, wyprężonych za pomocą sznurka, uwiązanego w tyle do trzeciej laski pionowej. Ryba łatwo wejdzie do skrzydlaka przez szerszy otwór, ale węższym otworem trudno jej się wydostać. Wiraszki są podobnież więciorami, ale wyrabianymi z wici wierzbowych, czyli wikliny: skrzydeł nie mają, posiadają formę długiego ściętego stożka i zakończone są u podstawy otworem lejkowatym („serce”). Prócz opisanych tu pokrótce sieci, na dopływach Wisły lub jej odnogach możemy dostrzec inne jeszcze jadra, jak np. sanie, używane na Narwi, popławy, pomykane na Wieprzu z dwóch czółenek „retmaniaków”, włoki, tj. małe niewodki, drabiny itp. Napotykane zaś na wodach dorzecza Wisły kaszorki, czyli kaczorki, wątorki lub buzgary stosowane bywają nie dla celów rybołówczych, lecz do nabierania lub czasowego trzymania przechowywania i przewozu większej ilości żywych ryb na wodzie służą rybakom sadze, naczynia różnych kształtów i wielkości; najpospolitsze z nich przypominają w przekroju podłużnym małą wydłużoną elipsę, zbite są z desek i mają nawiercone boki. Większe sadze zowią spławami albo spławinami, sadzyki zaś jakby wpół ucięte – półsadzykami albo badułami. Najobszerniejsze zbiorniki na ryby to – skrzynie spustne; używają ich kupcy do spławu i przechowywania karpi na Wiśle. Ponieważ wszystkie znaczniejsze łowy na wodzie odbywają się przy pomocy łodzi, przeto każdy rybak rzeczny musi być i biegłym „wojźcą”, tj. umieć dobrze wiosłować, a nawet żaglować, czyli (wedle wyrażenia naszych pobratymców znad Adriatyku) jadrzyć. Łodzie rybackie nie mają zazwyczaj steru, to też jadący nie tylko wiosłuje, ale zarazem i kieruje statuszkiem. Jeżeli w łodzi jest dwóch ludzi, wówczas ostatni obowiązek spada na „rufnika”, stojącego w tyle, gorzej jest, gdy wszystko spoczywa na barkach jednego. Rybak powinien znać wszelkie sposoby wiosłowania, tj. wiedzieć, jak „się najmać”, kiedy „wyłamywać” lub znowu „popierać”, wreszcie umieć wprawnie „nastrajać” ladajako scelowany zagielek. Długie okute wiosło, którem można zarówno odpychać się, jak i garnąć wodę, jest istnem „piórkiem” (tak zowią małe wiosełko) w rękach sprawnego wodniaka; zaś w tej umiejętności pomykania łodzi na rzece celują nieraz nawet żony i córki rybackie, a wedle dawnego wyrażenia „rybitwianki”, co miałem możność obserwować w Tokarach pod Płockiem oraz na Kępie – Kościelnej w pobliżu Wyszogrodu. Zresztą, rybakowi wystarcza częstogęsto byle jaka „kopyrka”, zwykły drążek, zastrugany u dołu w kształt łopatki, a potrafi on się utrzymać wśród fali; nie obawia się przytem wpaść w „makę”, ile że bywa zazwyczaj dobrym pływakiem. Rybołówstwo na Wiśle trwa głównie podczas lata, ale i zimą rybak nie zasypia sprawy: połów ryb odbywa się wówczas w ten sposób, iż sieć zapuszcza się w wielki otwór, w lodzie wyrąbany („zakładania”), pławi przy pomocy „chochli” i „widełek”, zanurzanych w przeręble, a wyciąga przez drugi wielki otwór („przybór”). O rybakach, zaciągających sieci pod lodem, mówi się, iż „robią na podlednię”. Zimową też porą, gdy następuje odwilż („rozpust”), wyruszają rybacy na „praśną wodę”, tj. czystą, wolną od lodów, i tam zaciągają z łodzi siecią drygawicą, a taka „wyjazdka” nieraz im się opłaca. Na wiosnę znowu bijali ongi i dziś jeszcze niektórzy biją szczupaki „ościami”, co wymaga i pewnego oka, i wprawnej ręki, zdobycz zaś daje niewielką. Dopiero wszakże gdy słońce wyżej się wzbija i poczyna na dobre przygrzewać, nastaje dla rybaka na Wiśle okres normalnych jego trudów zawodowych i nowych nadziei… Od tego krótkiego opisu rybołówstwa na Wiśle przechodzimy do charakterystyki dzisiejszych rybaków oraz ich narzecza, którego próbki mogli już poznać czytelnicy z przywiedzionego wyżej tekstu. Po upadku dawnych cechów zniknął po miastach podział rybaków na „majstrów” i „czeladź”: stali się oni luźną rzeszą pracowników, bez stopniowań i bez żadnych przekazań korporacyjnych. Zamarła wśród nich nawet idea pomocy wzajemnej, i tylko doroczna uroczystość św. Barbary gromadzi ich na chwilę razem, przypominając o wspólnym znoju na wodzie. Żywsze stosunkowo objawy tradycji znajdziemy z nowem, gdzie rybacy, z innymi ludźmi wodnymi w bractwo religijne zespoleni, utrzymują do dziś dnia swym wyłącznym sumptem ołtarz św. Barbary i posiadają własną kasę pogrzebową, albo w Płocku, gdzie przed kilku laty „bractwo pracujących na Wiśle”, złożone w znacznej części z rybaków, wystawiło w okoleniu tamecznego kościoła farnego okazałą figurę tej patronki, a nadto uchwaliło fundować przed jej ołtarz kotwicę, jako godło ocalenia pławaczów, na wzór takiejże u św. Jana w Toruniu. Dzielnice nadbrzeżne w naszych miastach powiślnych, składające się zazwyczaj z niepokaźnych domostw, noszą nazwę „Rybaki” lub „Rybitwy”; dziś jednak mieszkańcy tych dzielnic oddają się innym zarobkowaniom, a tylko nieliczni pozostali wierni rzemiosłu rybackiemu, dziedzicząc je częstokroć po ojcach lub dziadach. I nie dziw, bo rybaczka w miastach jest obecnie mało popłatnem zatrudnieniem, dającem w najlepszym razie lichą egzystencję, ale nie nadzieję dorobku. W Warszawie, np., na wielu posesjach nadbrzeżnych nie masz już całkiem rybaków; unikając opłaty komornego, niektórzy z nich przenieśli się na stałe „na wodę”, do osobnych domków – pływaków, pozbijanych ladajako z drzewa i na krypach ustawionych, których nawet zimową porą na ląd nie wyciągają. Lepszem stosunkowo jest położenie rybaków, zamieszkałych po wsiach nadbrzeżnych, ze względu, iż posiadają zazwyczaj spłacheć roli i własną chałupę: mają oni jeszcze skromniejsze wymagania życiowe, aniżeli ich towarzysze z miast, a osiągając pewną korzyść z własnego poletka lub ogrodu, krówki, drobiu lub sprzężaju, mogą z większym spokojem traktować zawodną dziś łowitwę wiślaną wedle dobrze znanej im przypowiastki „ryba – ochyba”. Powiedziałbym, iż pomiędzy rybakami – rzemieślnikami z miast, uważającymi się za równych „waszeciom”, a rybakami – rolnikami ze wsi, nie różniącymi się od „chłopów”, istnieje silny antagonizm ekonomiczny i społeczny, który się wyraża choćby w tem, iż jedni i drudzy prawie unikają wzajemnego zbliżenia. Każdy samodzielny rybak, niby dawniejszy „majster”, posiada własne „porządki” (lodzie, sieci, sadze wraz z wszelkimi przyborami), które przedstawiają wartość paru tysięcy złotych. Zawiera on z innymi towarzyszami zawodu krótkotrwałe spółki, które obowiązują zazwyczaj na jeden lub kilka połowów; każdy więc z majstrów bywa wspólnikiem czyli „partownikiem” i, użyczając na organizowaną wyprawę swej sieci, może należeć do „partu”, czyli stosunkowej części z połowu nawet wówczas, gdy czynnego udziału w wyprawie nie weźmie. Partownicy, wyruszając na połów w parę łodzi, biorą ze sobą rybaków – wyrobników, prostych najmitów, którzy do partu przypuszczani nie są i muszą poprzestawać na skromnej zapłacie pieniężnej; ci za swój mozół dzienny lub kocołunek nocny otrzymują jeszcze dodatek w naturze, mianowicie małe rybki, więznące w okach sieci, czasami zaś owa drobnica, „podskrzynicą” zwana, stanowi jedynie ich wynagrodzenie, jeżeli z góry oświadczą, iż „jadą za podskrzynicę”. Zbytecznie chyba dodawać, ile to zarybku w rzece ginęło i ginie rokrocznie w ten sposób, skoro rzeczona podskrzynica należy do gatunków roślejszych! Z ułowioną zdobyczą rybacy najmniejszego kłopotu nie mają: ryby wiślane są zawsze chętnie poszukiwane, więc już na brzegu wygląda powrotu wyprawy stały nabywca towaru, z rodu Izraela, nie mniej od uczestników zainteresowany w wyniku połowu, zwłaszcza gdy z góry umówi się o cenę albo udzieli zaliczki. Ale rybołówstwo rozwija pewną namiętność zawodu: rybacy przeto nie tracą na minie pomimo, iż zmuszeni są zawinąć do lądu z mało ponurzonym sadzem (co na wyrybionej Wiśle dość często im się zdarza), boć mogą słusznie przywodzić, że i myśliwi wracają niekiedy z polowania, nieobciążeni bynajmniej łupami. I znowu otuchę wśród nich budzi wieść o sutszej lub cenniejszej zdobyczy wiślanej: w pamięci np. rybaków warszawskich żywo zachowuje się fakt złowienia siecią pod miastem pięć lat temu 300-funtowego jesiotra, tudzież „osiąknięcia” na piasku od strony Pelcowizny przed 2 laty jeszcze okazalszej, bo 400-funtowej sztuki, którą, oskoczywszy, ubili wiosłami i drągami zarobkujący na Wiśle żwirnicy.

rodzaj sieci do połowu ryb krzyżówka