🦌 Cukrzyca U Rocznego Dziecka Forum

Pierwszy rok życia dziecka • Prawidłowy rozwój dziecka • Asymetria u niemowlaka - objawy, leczenie, profilaktyka • Problemy dzieci z wadami słuchu • Rozwój niemowlaka - 10 miesiąc • Odruch Moro - jak wygląda, ile trwa, jak go wyciszyć, nieprawidłowości • Rozwój niemowlaka - 7 miesiąc • Rodzice zbierają na najdroższy Według niektórych statystyk występuje nawet u 65% dzieci po 3 roku życia. Krzywe nogi u niemowlaka mogą też być szpotawe, co jest przeciwieństwem koślawości. W ułożeniu tym między kolanami znajduje się odstęp, mimo że stopy ułożone są blisko siebie. Dziecko ze szpotawymi nogami ustawia kolana na zewnątrz względem osi nóżek. Witam, mój syn ma 3 i pół roku. W tamtym roku miał drgawki 8 minut spowodowane gorączka.Był spokój cały czas do teraz. W tamtym msc miał kilkusekundowe drgawki wyglądające jak atak padaczki ale lekarze stwierdzili ze to nie możliwe bo miał normalna temperaturę wiec to nie mogły być drgawki. Onanizm u 9-miesięcznego dziecka moja 9 miesieczna corka ma problem z onanizmem niemowlecym, robi to bardzo czesto( kilkadziesiat razy dziennie) i w roznych okolicznosciach, w wozku , foteliku do karmienia, na podlodze, podczas jedzenia, zabawy itd. Rozróżnia się dwie podstawowe przyczyny występowania tej formy cukrzycy: upośledzenie wydzielania insuliny, na którą wpływają czynniki genetyczne oraz insulinooporność, do której przyczyniać mogą się czynniki genetyczne, a także otyłość, zwłaszcza brzuszna. Ponadto, czynnikami predysponującymi do jej wystąpienia są Ryzykowne mogą być: jaja, kolorowe barwniki spożywcze i produkty paczkowane zawierające glutaminian sodu wywołujący reakcje alergiczne. Oprócz tego warzywa takie, jak bakłażany, papryka, pomidory czy ziemniaki przyczyniają się do rozszczelnienia jelita, co może wywołać róznego rodzaju alergie. Lek. Joanna Gładczak Interna , Tychy. 74 poziom zaufania. to są typowe objawy związane ze wzmożonym napięciem mięśni nóżek i grzbietu. Takie wzmożone napięcie uniemożliwia dziecku osiąganie kolejnych prawidłowych etapów rozwoju, uniemożliwia raczkowanie które jest najważniejszym etapem dla rozwoju mózgu. Brak raczkowania skutkuje wieloma zaburzeniami koordynacji Witamina D dla dzieci – dawkowanie. Dzieciom między 6. a 12. miesiącem życia zaleca się podawanie od 400 do 600 IU witaminy D. Dzieci powyżej 1. roku życia powinny przyjmować od 600 do 800 IU . Maksymalna dawka dobowa dla dzieci od 1. do 10. roku życia wynosi 2000 IU; maksymalna dawka dobowa dla niemowląt wynosi 1000 IU dziennie. pH poniżej 6-5 świadczy o kwaśnym odczynie, który może być spowodowany złym trawieniem cukrów w pożywieniu, natomiast obecność tłuszczy obojętnych może sugerować zaburzenia wchłaniania ich w przewodzie pokarmowym. O badaniu kału i interpretacji wyników może Pani przeczytać w naszym artykule: https://portal.abczdrowie.pl Wyniki moczu-leukocyty 384 u rocznego dziecka. erytrocyty: 1 + PH: 6,5 Białko: ujemny urobilinogen: w normie azotyny: ujemny leukocyty: 2 + Osad: erytrocyty: 1 ilość/ul <20 leukocyty: 12 ilość/ul <20 nabłonki płaskie: 33 ilość/ul <30 bakterie: 5860 ilość/ul <400 Następnego dnia zrobiła posiew moczu (chociaz wiem, że. 78 poziom zaufania. Jeśli pediatra, który opiekuje się Pani dzieckiem nie ma zastrzeżeń do rozwoju dziecka to najprawdopodobniej nie ma się czym przejmować. Każde dziecko dojrzewa w innym tempie a osiąganie kamieni milowych to nie wyścigi. Jeżeli jest Pani zaniepokojona, to najlepiej będzie jeśli zasięgnie Pani opinii swojego Nitki krwi mogą pojawiać się w kale u dziecka m.in. na skutek stanów zapalnych jelit, wad anatomicznych, infekcji układu pokarmowego lub alergii pokarmowych. Krew w kale u dzieci pojawia się często przy zaparciach. Warto wtedy ustalić przyczynę zaparcia. To pozwoli zlikwidować powody, dla których w kale pojawia się krew. IuDR8q. Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, która pojawia się nawet u małych dzieci. Dlatego rodzice powinni być świadomi jej objawów, by w razie ich wystąpienia jak najszybciej udać się do lekarza i ustalić sposób terapii. Szybko podjęte leczenie pozwala ograniczyć szkody w organizmie dziecka, zapewniając mu prawidłowy wzrost i młodzieńcza a inne typy cukrzycyCukrzyca to choroba ogólnoustrojowa, wyróżniająca się nieprawidłowym metabolizmem węglowodanów. Występują wtedy zaburzenia metaboliczne, będące wynikiem braku działania insuliny, związany z zaburzeniami jej wydzielania lub zmianami w jej działaniu. Zaburzeniom tego typu często towarzyszą procesy zapalne w organizmie, zaburzenia neurologiczne i predyspozycje do zmian to hormon wydzielany do krwi poprzez komórki beta wysp trzustki. Jest konieczny do przyswajania przez tkanki glukozy, którą organizm pozyskuje ze spożywanych cukrzycy może wystąpić nieprawidłowy stan fizjologiczny:hiperglikemia, czyli zwiększone stężenie glukozy we krwi, hiperlipidemia, czyli zwiększone stężenie różnych rodzajów tłuszczów we krwi, hiperaminoacydemia, czyli zwiększenie stężenie różnych aminokwasów we krwi. Cukrzyca nie jest chorobą jednolitą. Dotychczas wyróżniono 4 typy cukrzycy:cukrzyca typu 1 (młodzieńcza), cukrzyca typu 2, cukrzyca ciężarnych, cukrzyca wtórna. Objawy cukrzycy u dzieci i młodzieży związane bezpośrednio z zaburzeniami tolerancji glukozy mogą mieć bardzo zróżnicowane podłoże. U dzieci mogą występować wszystkie znane postaci choroby, poza cukrzycą ciążową. Rośnie liczba przypadków, w których nie można jednoznacznie zakwalifikować postaci cukrzycy. U młodych najczęściej pacjentów diagnozuje się cukrzycę typu 1. Typ ten pojawia się u dzieci po 6. miesiącu życia i spowodowany jest znacznym niedoborem insuliny w następstwie samozniszczenia wysp trzustkowych produkujących ten hormon. W Polsce co roku diagnozuje się ponad 1200 nowych przypadków cukrzycy typu 1 u typu cukrzycy u młodych pacjentów opiera się głównie na obrazie klinicznym, a więc wnikliwej diagnozie. Cukrzyca może pojawić się u dziecka w każdym wieku. Po rozpoznaniu cukrzycy u dzieci należy monitorować regularnie ich wzrost i rozwój. Co 2 lata należy wykonywać badania w kierunku celiakii. U chorych na cukrzycę mogą pojawić się pewne choroby towarzyszące, jednak nie oznacza to, że rozwiną się u wszystkich i zaburzenia towarzyszące cukrzycy: niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, celiakia, bielactwo, pierwotna niedoczynność nadnerczy, lipodystrofia, czyli zanik tkanki tłuszczowej, obumieranie tłuszczowate skóry, zespół organicznej ruchomości stawów, obrzęk, zmiany kostne. Przyczyny cukrzycy u dzieci są uzależnione są od jej typu. Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną i ma podłoże genetyczne. Natomiast cukrzyca typu 2 rozwija się pod wpływem czynników zwiększające zagrożenie cukrzycą typu 2 to: nadwaga, otyłość, niezdrowa dieta, obfitująca w wysokoprzetworzoną żywność, brak aktywności fizycznej, czynniki genetyczne. Jakie objawy wywołuje hiperglikemia i na czym polega pierwsza pomocCukrzyca typu 2 – objawy i leczenieObjawy cukrzycy u dzieciObjawy cukrzycy typu 1 u dzieci to:częste oddawanie moczu, czyli poliuria, wzmożone pragnienie, czyli polidypsja, nagła utrata masy ciała określana jako chudnięcie bez powodu, związana z odwodnieniem bądź brakiem odpowiedniej podaży kalorii, ciągłe zmęczenie i osłabienie, częste wstawanie do toalety w nocy, moczenie nocne z uwagi na to, że organizm chcąc usunąć nadmiar cukru częściej wydala mocz, zaburzenia widzenia, rozdrażnienie, brak chęci do nauki, zaburzenia rytmu serca, związane z podwyższonym poziomem cukru we krwi, uszkadzającym naczynia krwionośne oraz nerwy, zajady w kącikach ust, zapach acetonu z ust, kurcze mięśni. U dzieci z cukrzycą typu 1 jednym z głównych objawów choroby jest wzmożone pragnienie. Dziecko może wypijać nawet 6 litrów wody dziennie, wciąż odczuwając ciągłe wpływem częstego oddawania moczu może dojść do odwodnienia lub nawet niewydolności nerek. Utrata masy ciała związana jest z niedoborem insuliny w organizmie, dlatego w przypadku nagłego chudnięcia należy skontaktować się z lekarzem. Należy być też czujnym, gdy dziecko skarży się na nagłe skurcze łydek, ponieważ zwykle wynika to z niedoboru potasu. Dziecko zmagające się z cukrzycą typu 1 może być apatyczne i blade, jak również często zapadać w drzemki. Objawy, jakie daje u dzieci cukrzyca typu 2, to:częste napady głodu, zmęczenie i senność, umiarkowanie zwiększone pragnienie, objawy skórne: sucha i swędząca skóra, infekcje intymne. Polacy jedzą za dużo cukru! Jak to wpływa na ich zdrowie? [RAPORT] Objawy cukrzycy u dzieci – reguła czterech symptomówW Wielkiej Brytanii w 2012 roku wdrożono kampanię społeczną mającą na celu uświadamianie rodziców co do symptomów cukrzycy typu 1. Akcję tę, w języku angielskim określono jako 4T, od słów:toilet (toaleta), tired (zmęczony), thirsty (spragniony), thinner (chudszy). Częste oddawanie moczu powinno zaniepokoić rodziców, zwłaszcza jeśli dotychczas dziecko robiło to regularnie. Jeśli rodzicom wydaje się, że żadna ilość napojów nie jest w stanie ugasić pragnienia dziecka, jest to kolejny objaw, jakiego nie powinny bagatelizować. Pogodne i energiczne wcześniej dziecko skarży się na brak energii? To także powód do wizyty u lekarza. Wyraźnym sygnałem do niepokoju jest też sytuacja, kiedy niemowlę przestaje przybierać na wadze, a starsze dziecko zaczyna ją tracić. Obecność już dwóch spośród czterech wymienionych objawów powinna być wskazaniem do konsultacji lekarskiej. Jest to tym bardziej istotne, jeśli na cukrzycę typu 1 choruje ktoś z glukozy w ciąży - przebieg i wskazania do wykonaniaGlukoza na czczo – normy. Jak badać poziom cukru we krwi?Cukrzyca dziecięca – diagnoza i leczenieRodzic, który zaobserwuje u swojej pociechy pierwsze objawy cukrzycy, powinien udać się z dzieckiem do lekarza rodzinnego, gdzie wykonany zostanie prosty test diagnostyczny –badanie glikemii na czczo. Badania wykonywane w diagnostyce cukrzycy u dzieci to:poziom cukru na czczo, doustny test obciążenia glukozą, czyli krzywa cukrowa, oznaczenie przeciwciał przeciwko antygenom wysp trzustkowych, oznaczenie stężenia insuliny lub peptydu C, oznaczenie hemoglobiny glikowanej, oznaczenie glukozy w moczu, oznaczenie ciał ketonowych w moczu lub w krwi, badanie poziomu cholesterolu. Warto przeczytać:Czym jest indeks glikemiczny? Lista produktów o niskim, średnim i wysokim IGCzym jest i na czym polega badanie krzywej cukrowej?Jeśli badania wskażą na cukrzycę, należy udać się do diabetologa w celu ustalenia schematu leczenia dziecka, które bazuje głównie na podawaniu insuliny. Cukrzycy typu 2 nie leczy się na początku farmakologicznie, lecz zmienia dietę oraz negatywne nawyki w ogólnym stylu życia dziecka. W momencie, w którym trzustka wydziela zbyt mało insuliny bądź całkowicie przestaje ją produkować, jedyną metodą leczenia jest dostarczanie insuliny z zewnątrz. Podaje się ją w formie wstrzyknięć przy użyciu specjalnych wstrzykiwaczy, bądź w postaci ciągłego podskórnego wlewu z użyciem osobistej pompy podawanej insuliny, a także częstość i pora wstrzyknięć, uzależnione są od liczny posiłków zjadanych przez dziecko, ich wielkości i składu, a także od prowadzonego trybu życia. Nie bez znaczenia jest też ewentualna obecność innych chorób. W leczeniu cukrzycy u dzieci kwestią kluczową oprócz insulinoterapii jest stosowanie diety cukrzycowej. Posiłki muszą dostarczać energii niezbędnej do prawidłowego wzrostu, a także powinny sprzyjać utrzymaniu masy ciała odpowiedniej do wzrostu. Optymalny dobór dawek insuliny sprzyja zachowaniu stężenia glukozy we krwi przybliżonego do wartości prawidłowych. W ten sposób można uniknąć negatywnego wpływu nadmiaru lub niedoboru glukozy na funkcjonowanie narządów. Kluczowym elementem terapii cukrzycy jest właściwie zbilansowana i urozmaicona dieta cukrzycowa, która dostarcza niezbędnych witamin i składników mineralnych. W cukrzycy typu 1 priorytetem jest zachowanie równowagi pomiędzy przyjmowaną insuliną, węglowodanami i aktywnością cukrzycy typu 2 ważne jest monitorowanie ilości i jakości spożywanych węglowodanów. Poziom cukru może się ustabilizować, jeśli wprowadzona zostanie dieta ketonowa i cukrzycowa jest groźna. Poznaj jej objawy, przyczyny i leczenie Insulinooporność to prosta droga do cukrzycy!Insulinoterapia u dzieci chorych na cukrzycęInsulinoterapia u dzieci i młodzieży z cukrzycą powinna być podjęta jak najszybciej. Zapobiega to cukrzycowej kwasicy ketonowej, czyli stanowi groźnemu dla zdrowia, a nawet dla życia pacjentów. Często zdarza się, że rodzice ignorują pierwsze sygnały. Wówczas do lekarza zgłaszają się, gdy choroba jest już od grupy wiekowej, w jakiej znajduje się dziecko, insulina musi być podawana jako substytut w stopniu jak najbardziej przypominającym rytm jej naturalnego wydzielania w organizmie. Poza ustaleniem schematu insulinoterapii bardzo ważne jest równoczesna edukacja dziecka i jego rodziny co do tego, jak radzić sobie z cukrzycą na co dzień. Wiedza powinna być podawana w sposób dostosowany do wieku dziecka, a kompleksowa edukacja – do potrzeb całej insulinoterapii dzieci i młodzieży należy dążyć do utrzymania odpowiedniego stężenia insuliny, jakie pokrywa całodobowe zapotrzebowanie podstawowe oraz zapotrzebowanie zwiększone, odpowiednie do posiłków, jakie spożywa dziecko. Dobową dawkę insuliny należy regularnie kontrolować oraz modyfikować, o ile jest taka konieczność. Chore dzieci należy zachęcać do wstrzyknięć w te same okolice ciała w tych samych porach dnia, jednak unikać wstrzyknięć w te same miejsca. Obowiązkiem rodziców i lekarzy jest monitorowanie miejsc i metody wykonywania wstrzyknięć ofertyMateriały promocyjne partnera Od lat 80. ubiegłego wieku obserwujemy dramatyczny wzrost liczby nowych zachorowań na cukrzycę typu 1 (type 1 diabetes – T1D) wśród dzieci i młodzieży, w szczególności w najmłodszych grupach wiekowych [1–3]. W Polsce, po transformacji ustrojowej i zmianach ekonomicznych, notuje się jeden z najszybszych wzrostów liczby nowych przypadków T1D. Od roku 1989 wskaźnik zapadalności wśród dzieci i młodzieży w wieku 0–14 lat wzrósł ponad czterokrotnie, osiągając w 2012 r. wartość 22,74 na 100 000 osób/rok [2, 3]. Ta zwiększająca się grupa dzieci, choć pozostająca pod stałą specjalistyczną opieką diabetologiczną, często staje się również pacjentami zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalistów innych dziedzin medycyny. Postępowanie żywieniowe jest natomiast jednym z podstawowych i kluczowych elementów leczenia i edukacji w T1D, gdyż kontrola choroby jest nieustającym balansowaniem spożytych posiłków, podanej insuliny, podjętego wysiłku oraz innych czynników [4, 5]. Ponadto wprowadzenie zindywidualizowanego planu posiłków pozwala poprawić kontrolę glikemii [4–6]. Między innymi z tego powodu artykuł poświęcony został omówieniu zasad prawidłowego żywienia dzieci chorych na cukrzycę typu Co ciekawe, podejście do tego głównego elementu terapii znacząco ewoluowało na przestrzeni ostatnich kilku dekad. Obecnie promowane jest przestrzeganie ogólnych zasad „zdrowego żywienia”, które zastąpiły zalecaną w przeszłości i dawno już nieaktualną „dietę cukrzycową”, czyli ubogą w węglowodany [4–6]. W rzeczywistości przecież potrzeby żywieniowe dzieci i młodzieży z T1D nie różnią się od potrzeb dzieci zdrowych. Należy podkreślić, iż dla osób z T1D nie ma jedzenia, które byłoby „zabronione”, a jedynie pewne produkty są zalecane, inne zaś należy ograniczać – przykładowo cukry proste [4–6]. W przypadku osób z T1D konieczne jest jednak dużo większe zrozumienie i wiedza dotycząca spożywanego jedzenia. Publikowane przez towarzystwa naukowe standardy czy wytyczne wskazują także na potrzebę indywidualizacji diety oraz – z uwzględnieniem podstawowych reguł – dostosowywanie zaleceń i edukacji żywieniowej do aktywności, preferencji i smaków, potrzeb oraz wieku i umiejętności poszczególnego pacjenta. Dotyczy to także obowiązujących w danej rodzinie zwyczajów, tradycji świeckich i religijnych [4–6]. W innym przypadku starania mające na celu zmianę nawyków żywieniowych będą albo nieskuteczne albo negatywnie wpłyną na jakość życia osoby z cukrzycą i jej bliskich. Ponieważ aktualne wytyczne odnoszące się do postępowania żywieniowego w T1D opierają się na ogólnym schemacie zdrowego żywienia, poniżej przedstawione zasady można odnieść również do populacji dzieci zdrowych, a z pewnymi modyfikacjami – odpowiednie są także dla dorosłych (zarówno zdrowych, jak i tych z cukrzycą) [4–6]. Fakt ten okazuje się niezwykle korzystny, gdyż bardzo ważne jest, aby wprowadzane modyfikacje w kierunku zdrowego sposobu żywienia (nie „diety cukrzycowej”!) dotyczyły nie tylko dziecka/nastolatka z cukrzycą, ale także jego rodziców/opiekunów i rodzeństwa, a w najkorzystniejszym przypadku – całej rodziny. W takich przypadkach nie tylko dziecku będzie łatwiej nauczyć się prawidłowych nawyków żywieniowych i trwać przy nich, ale też pozytywny efekt zdrowotny odczuje cała rodzina, zwłaszcza jeśli występują w niej problemy zdrowotne, jak np. otyłość, miażdżyca czy dyslipidemia. Zgodnie z zaleceniami, w skład interdyscyplinarnego zespołu diabetologicznego powinien wchodzić specjalista dietetyk z doświadczeniem w zakresie cukrzycy i pediatrii. To w szczególności on zapewnia edukację, monitorowanie i wsparcie dziecku, jego bliższej i dalszej rodzinie oraz całemu jego otoczeniu w zakresie postępowania żywieniowego [4–6]. Postępowanie żywieniowe drogą do celu Dążąc do optymalizacji zaleceń żywieniowych, konieczne jest, aby określić ich cele, czyli to, co mają zapewnić, jeśli będą prawidłowo przestrzegane. W pierwszej kolejności, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z dzieckiem z cukrzycą czy też zupełnie zdrowym, spożywane pokarmy mają zapewnić prawidłową ilość wszystkich składników i energii, by uzyskać i utrzymać prawidłowy rozwój dziecka oraz jego należną masę ciała, wzrost i dojrzewanie [4, 5]. Jednocześnie niezwykle istotne jest także to, aby jedzenie dawało dzieciom satysfakcję. Kolejne ważne cele postępowania żywieniowego to utrzymanie: pożądanego i stabilnego stężenia glukozy we krwi, odpowiedniego stężenia lipidów i lipoprotein oraz optymalnego ciśnienia tętniczego [4–6]. Prawidłowa kontrola glikemii jest w T1D najważniejsza, bo bezpośrednio przekłada się na możliwość wystąpienia ostrych i późnych powikłań cukrzycy. Natomiast wraz z pozostałymi elementami wiąże się w tym przypadku ściśle z wysokim ryzykiem rozwoju miażdżycy, której nawet tylko dzięki przestrzeganiu zaleceń dotyczących żywienia możemy zapobiegać i spowalniać jej dalszy rozwój [7]. Nie można również lekceważyć wpływu cukrzycy na zachowania związane ze spożywaniem posiłków. Mianowicie u znaczącego odsetka (szacuje się nawet, że u blisko 50%) dzieci i młodzieży z T1D obserwuje się zaburzenia odżywiania. Również z tego powodu cele postępowania żywieniowego w terapii cukrzycy obejmują także profilaktykę tych zaburzeń – poprzez monitorowanie rozwoju fizycznego na siatkach centylowych, wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI), a także nawyków żywieniowych pacjentów i zachowanie czujności w stosunku do nieprawidłowego postrzegania własnej masy ciała (anoreksja/bulimia/otyłość) [5]. Należy jednocześnie zwrócić uwagę, by cele związane z żywieniem stawiane przed pacjentem były możliwe do zrealizowania. Ryc. 1. Zapis z osobistego ciągłego systemu monitorowania glikemii u osoby z T1D. Czerwone gwiazdki oznaczają pomiary wykonane glukometrem, niebieska kropkowana krzywa odpowiada wartościom z sensora. Wartości sporadycznie wykraczają poza zaznaczony, pożądany w przypadku tego pacjenta zakres wartości glikemii [ dostęp dnia: Spośród wymienionych wyżej elementów tym, który w postępowaniu żywieniowym jest podstawowym wyzwaniem dla osób z T1D, a dodatkowym w stosunku do osób zdrowych, jest stałe dążenie do normoglikemii w każdym punkcie czasowym. Wynosi ona 70–110 mg/dl na czczo i przed posiłkami oraz 70–140 mg/dl po posiłkach (w dowolnej chwili) [4]. Zalecenia wszystkich towarzystw naukowych zajmujących się cukrzycą – oparte na dowodach naukowych – podkreślają, jak ważne dla obniżenia ryzyka powikłań cukrzycy jest to, aby prawidłowe wartości stężenia glukozy we krwi były utrzymywane w ciągu całej doby, a nie tylko w wybranych momentach, w których wykonywane są pomiary poziomu glukozy we krwi [4–6]. Prawie optymalny zapis stężeń glukozy uzyskany z osobistego systemu ciągłego monitorowania glikemii przedstawia ryc. 1. Bardzo istotne jest jednak, by nie skupiać się na wartościach glikemii jako jedynym celu, tylko traktować je jako liczby mówiące o tym, jak na dany posiłek odpowiedział organizm. Wówczas pozwolą one zoptymalizować insulinoterapię tak, by zminimalizować wahania stężenia glukozy we krwi. MAKROSKŁADNIKI Ostatnio opublikowane wytyczne dotyczące żywienia u osób z cukrzycą zalecają, by dieta dzieci oraz dorosłych pacjentów opierała się na zwykłym schemacie zdrowego żywienia, czyli upraszczając, na tak zwanej piramidzie żywieniowej (ryc. 2) [8, 9]. Koniecznie podkreślić należy fakt, iż jej podstawę stanowi obecnie aktywność fizyczna [8]. Dzieci i młodzież z T1D należy, tak jak i ich zdrowych rówieśników, zachęcać do regularnej aktywności fizycznej. Ruch wpływa dobroczynnie na układ sercowo-naczyniowy i wspomaga kontrolę masy ciała [4–6, 9]. Ryc. 2. Piramida zdrowego żywienia (według Instytutu Żywności i Żywienia) [8] Ponieważ częstość występowania otyłości u dzieci szybko się zwiększa na całym świecie, a przeprowadzone ostatnio badania wykazały, że nadwaga i otyłość rozwijają się u dzieci z T1D w podobnym odsetku, co w populacji ogólnej, to duży nacisk kładzie się na zapobieganie nadmiernemu przyrostowi masy ciała [4–6]. Całkowita ilość spożywanej energii (kalorii) powinna być dostosowana do wieku, płci, tempa wzrostu oraz poziomu aktywności danego dziecka i musi – średnio w ciągu doby – odpowiadać ilości energii, którą ta osoba zużywa. W oparciu o piramidę żywieniową (ryc. 2) i przedstawione szczegółowo poniżej zasady – zobrazowane schematycznie na ryc. 3 – możliwe jest łatwe przygotowanie personalizowanych, elastycznych i zbilansowanych planów żywienia. Zaleca się, by podstawowe źródło dobowej energii stanowiły węglowodany: 45–50%, głównie złożone [4–6, 9]. Wartość ta powinna zmniejszać się wraz z wiekiem i wynosić u dorosłych około 40%. Wśród ekspertów panuje powszechna zgoda, aby u dzieci i młodzieży z T1D nie ograniczać spożycia węglowodanów (w stosunku do ilości zalecanych dla zdrowej populacji), ponieważ może to szkodliwie wpływać na proces wzrastania. Węglowodany są głównym determinantem glikemii poposiłkowej, dlatego też są podstawowym składnikiem pokarmowym, który należy wziąć pod uwagę, planując posiłki [4–6]. Należy sięgać po tak zwane „zdrowe” węglowodany, takie jak pełnoziarniste pieczywo, nieprzetworzone (surowe) owoce, warzywa i jarzyny oraz nabiał i niskotłuszczowe mleko, które należy przedkładać nad inne źródła węglowodanów, w szczególności te zawierające dodawane tłuszcze, cukry czy sól [6]. Glukoza zawarta w tych produktach, zdrowych źródłach węglowodanów, wolniej przenika do krwi, powodując mniejsze poposiłkowe wzrosty glikemii (indeks glikemiczny omówiono w dalszej części artykułu). Podstawowe ograniczenie dotyczy natomiast cukrów prostych (np. glukozy, sacharozy). Osoby z cukrzycą powinny ograniczyć ich spożycie do minimum, natomiast również wytyczne dla populacji ogólnej zalecają, by stanowiły one źródło nie więcej niż 10% dobowego spożycia energii [4–6, 9]. Cukry proste należy zastąpić innymi źródłami węglowodanów, jednak nie jest polecane zastępowanie cukru fruktozą (o tym dalej) [5, 6]. Ryc. 3. Zalecany zbilansowany udział makroskładników w posiłkach i w dobowym jadłospisie – procent energii (kalorii) pochodzących z węglowodanów, białek i tłuszczy [materiał własny] Warzywa i owoce, poza węglowodanami, zawierają rozpuszczalną formę błonnika – wielocukru, który odgrywa pozytywną rolę w kontroli poziomu cholesterolu i lipidów we krwi [5]. Nierozpuszczalna forma błonnika obecna np. w pełnoziarnistym pieczywie oraz nieobranych, surowych owocach i warzywach wspomaga prawidłową funkcję jelit. Według polskich zaleceń należy spożywać do 25–30 g błonnika dziennie [9]. Drugie podstawowe źródło energii powinny stanowić tłuszcze (30–35% dobowego spożycia energii) [4–6]. Ponieważ udowodniono, iż nasycone kwasy tłuszczowe (obecne w pełnotłustych produktach mlecznych, tłustym mięsie i przekąskach z dużą zawartością tłuszczów) są głównym składnikiem diety determinującym stężenie cholesterolu frakcji LDL w osoczu, panuje zgodność, aby bezwzględnie ograniczać ich spożywanie [4–6, 9]. Tłuszcze nasycone mogą stanowić maksymalnie do 10% dobowego spożycia energii, a u osób z hiperlipidemią (stężenie cholesterolu frakcji LDL > 100) – jedynie do 7%. Jak to osiągnąć? Po pierwsze podczas edukacji dietetycznej należy zwrócić uwagę, aby dążąc do pożądanej ilości (45–50%) spożywanych węglowodanów, nie zwiększać całkowitego spożycia tłuszczów i/lub tłuszczów nasyconych. Ponadto należy zalecać jedzenie chudych mięs i chudego nabiału, zmniejszenie ilości spożywanych nasyconych kwasów tłuszczowych oraz zastępowanie ich i uzupełnianie diety produktami bogatymi w jedno- i wielonienasycone kwasy tłuszczowe (odpowiednio monounsaturated fatty acids – MUFA i polyunsaturated fatty acids – PUFA) [3]. MUFA obecne są przykładowo w oleju rzepakowym, sezamowym, oliwie oraz orzechach. Korzystnie wpływają na układ krążenia i powinny dostarczać do 10–15% dobowej energii [4–6, 9]. PUFA (np. olej słonecznikowy i kukurydziany, soja, tłuste ryby morskie) mają pozytywny wpływ na profil lipidowy, jednak powinny dostarczać jedynie około 6–10% dobowego zapotrzebowania energetycznego [4–6, 9]. Wśród PUFA powinny w diecie znaleźć się dobroczynne kwasy tłuszczowe omega-6 (5–8% dobowego zapotrzebowania energetycznego) oraz kwasy tłuszczowe omega-3 – około 1–2% kalorii – których źródłem są ryby [4–6, 9]. Zaleca się, aby dzieci spożywały porcję tłustej ryby morskiej dwa razy w tygodniu. W świetle ostatnich publikacji w odniesieniu do ryb bałtyckich najmniej zanieczyszczeń wydają się mieć niedrapieżne tłuste ryby, np. łososie norweskie. Białka dostępne w pokarmach powinny dostarczać pozostałych 15–20% dobowego zapotrzebowania na energię [4–6]. Są one składnikiem pokarmów niezwykle istotnym dla zapewnienia prawidłowego wzrostu u dzieci. Dlatego tak ważne jest, by jego ilość spożywana przez dzieci i młodzież była optymalna. Jednakże podkreślenia wymaga fakt, iż białko sprzyja procesowi wzrastania tylko wtedy, gdy pokryte jest całkowite zapotrzebowanie energetyczne dziecka. Sytuacją, w której po konsultacji z nefrologiem dziecięcym, mogą istnieć wskazania do ograniczenia spożycia białka, może być nefropatia cukrzycowa. Pozostałe składniki pokarmowe Zalecenia dotyczące suplementacji witamin i soli mineralnych (w tym również witaminy D3), są dla dzieci z T1D takie same jak dla zdrowej populacji, przy czym preferowane są naturalne źródła witamin, a nie suplementy diety. Odnosi się to także do spożycia soli kuchennej, które – zgodnie z zaleceniami dla osób zdrowych – wynosi 1000 mg/dobę (2,5 g soli kuchennej/dobę) dla dzieci w wieku 1–3 lat; 1200 mg/dobę (3 g/dobę) dla 4–8-latków i do 1500 mg/dobę (3,8 g/dobę) dla dzieci 9-letnich i starszych. Najlepiej jest ograniczyć je do ilości pierwotnie zawartej w produktach spożywczych [4–6, 9]. Dodatkowe ograniczenia dotyczą osób z nadciśnieniem tętniczym [4–6]. Substancje słodzące (słodziki) niezawierające kalorii mogą być stosowane przez dzieci z T1DM. Natomiast trzeba zwrócić uwagę na dopuszczone przez producenta ilości do spożycia, których nie należy przekraczać [4]. Podkreślenia wymaga też fakt, iż nie zaleca się zastępowania cukru fruktozą [4–6], choć małe jej ilości (fruktozy naturalnej, z owoców czy miodu) wykazują korzystny efekt metaboliczny: zwiększają wątrobowy wychwyt glukozy, wzmagają syntezę glikogenu, przywracają zdolność wątroby do regulowania produkcji glukozy w warunkach hiperglikemii. Jednak bez wątpliwości pozostaje bardzo negatywny wpływ syropu glukozowo-fruktozowego i nadmiernego spożycia fruktozy. Wśród tych niekorzystnych skutków wymienić należy choćby: szybkie tycie i chroniczną otyłość (fruktoza spożywana nawet w niewielkich ilościach nastawia organizm na produkcję tkanki tłuszczowej, zwłaszcza gromadzącej się wokół narządów wewnętrznych), wzrost ryzyka cukrzycy typu 2, potęgowanie apetytu, spadek wrażliwości organizmu na leptynę (hormon sytości) oraz wzrost stężenia cholesterolu LDL i trójglicerydów we krwi [10]. Bardzo dobrym środkiem słodzącym, do stosowania zamiast cukrów prostych, jest wyciąg z liści stewii – rośliny pochodzącej z Ameryki Środkowej i Południowej. Zawiera on słodkie glikozydy stewiolowe. Są one dobrze rozpuszczalne w wodzie, około 200 razy słodsze od cukru i odporne na temperaturę do 200°C. Przy tym charakteryzuje je również zerowa kaloryczność. Dodatkowo liście stewii to bogate źródło antyoksydantów i aminokwasów. Na liście zaaprobowanej przez FDA (Food and Drug Administration) znajduje się od 2008 r., natomiast na liście europejskiej agencji EFSA (European Food Safety Authorithy) – od 2011 r. [11]. Picie alkoholu jest dopuszczalne przez dorosłe osoby z cukrzycą w umiarkowanych ilościach. Natomiast w związku z tym, iż mimo zakazu spożywania alkoholu przez nieletnich w Polsce, niestety coraz więcej i coraz młodszych osób sięga po alkohol, należy edukować młodzież także w tym zakresie. Najważniejsze jest uświadomienie pacjentom, że jego spożycie (zwłaszcza bez przekąski) może sprzyjać rozwojowi niedocukrzenia [4]. A jak najlepiej przygotowywać posiłki? Zarówno polskie, jak i amerykańskie zalecenia skłaniają się ku tak zwanemu „śródziemnomorskiemu modelowi żywienia” [4, 6]. Odpowiada on przygotowywaniu posiłków prostych, z jak najmniej przetworzonej żywności, z wykorzystaniem głównie produktów surowych i gotowanych al dente (półtwardo). O indeksie i ładunku glikemicznym Choć wpływ różnych pokarmów na stężenie glukozy we krwi zależy przede wszystkim od zawartości węglowodanów, a także w mniejszym stopniu od białek i tłuszczów, to zmienia się on również w pewnym zakresie w zależności od struktury oraz sposobu przygotowania produktu (przykładowo różny wpływ na glikemię mają ziemniaki gotowane, purée czy frytki). Indeks glikemiczny (IG) określa tempo wzrostu stężenia glukozy we krwi po spożyciu określonych produktów spożywczych bogatych w węglowodany (w skali od 0–100%). Oznacza on zatem jakość węglowodanów, a nie ich ilość. Przykładowe produkty i ich IG przedstawiono w tab. 1. Na podstawie wielu przeprowadzonych badań chorym na cukrzycę zaleca się spożywanie produktów o raczej niskim IG ( 70) [4–6, 12–14]. Tab. 1. Indeks glikemiczny wybranych produktów spożywczych [źródło: IG Artykuły spożywcze 100% glukoza 90–100% coca-cola, płatki kukurydziane, ziemniaki purée, miód 70–90% pieczywo pszenne, pszenno-żytnie, chleb chrupki, ryż biały, biszkopty 50–70% płatki owsiane, kukurydza, banany, chleb pełnoziarnisty 30–50% mleko, jogurt naturalny, jabłka, brzoskwinie, makaron razowy, rośliny strączkowe do 30% surowa marchew, warzywa zielone, fasola, bób Tab. 2. Indeks i ładunek glikemiczny różnych produktów spożywczych Produkt spożywczy Indeks glikemiczny (IG) Ładunek glikemiczny (ŁG) Pieczywo białe 72 10 Pieczywo białe pełnoziarniste 72 8 Ziemniak gotowany 111 33 Marchewki 35 2 Miód 69 15 Arbuz 72 4 Banan 62 16 Winogrona 59 11 Jabłko 39 6 Koktajl z soku porzeczkowego 68 24 Odtłuszczony jogurt 27 9 Chude mleko 32 4 Mleko tłuste 4 5 ŁG = IG x zawartość węglowodanów w 100 g produktu. ŁG dla jednego posiłku: niski ≤ 10; średni 11–19; wysoki ≥ 20 Dla IG produktem odniesienia jest glukoza o IG 100. Światowa Organizacja Zdrowia oraz niektóre z europejskich agencji do spraw zdrowia popierają promowanie również wśród zdrowych osób spożywania produktów o niskim IG, ponieważ takie postępowanie wydaje się być korzystne w zapobieganiu cukrzycy, chorobom układu krążenia oraz nadwadze [9]. Należy jednakże zauważyć, że produkty o niskim IG mogą być wysokokaloryczne i dlatego powinny być staranie dobierane. Ładunek glikemiczny (ŁG) to natomiast metoda, która pozwala ocenić odpowiedź poposiłkowej glikemii na cały posiłek, ponieważ zwykle nie składa się on z samych węglowodanów, do których odnosi się IG. Wartość ta uwzględnia nie pojedynczy produkt, a skład całego posiłku oraz jego wielkość. Przykładowe IG i ŁG różnych produktów spożywczych przedstawiono w tab. 2. Sposoby planowania posiłków Oprócz przestrzegania zaleceń związanych ze zdrowym sposobem odżywiania, żywienie w T1D stanowi również wyzwanie w związku z potrzebą dostosowywania dawek insuliny do spożywanych posiłków. W szczególności dotyczy to modelu funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii, która jest podstawowym sposobem leczenia cukrzycy dzieci i młodzieży [4]. Zadanie to wymaga od pacjenta posiadania odpowiedniej wiedzy (między innymi odnośnie do zawartości makroskładników w produktach/posiłkach, IG, ŁG). Aby ułatwić modyfikowanie dawek insuliny, opracowano różne metody oceny składu posiłków (obliczania węglowodanów, wymienników węglowodanowych WW i białkowo-tłuszczowych WBT czy system talerzowy), które w świetle dotychczasowych badań wydają się być równorzędne [4–6]. Ponieważ składnikiem, który przede wszystkim warunkuje poposiłkową glikemię, są węglowodany, to najwięcej metod planowania posiłków skupia się właśnie na nich. Dzieci z T1D uczy się „liczenia węglowodanów” (system anglosaski) lub pochodnej metody – obliczania WW (system niemiecki). W tej drugiej jeden wymiennik odpowiada porcji produktu, który zawiera 10 g przyswajalnych węglowodanów (1 g węglowodanów to równowartość 4 kcal). Dawka insuliny, którą należy przyjąć do posiłku, obliczana jest na podstawie przelicznika insulinowo-węglowodanowego lub odpowiednio do ilości spożywanych WW [4–6]. Oba te systemy ułatwiają utrzymanie stałej ilości węglowodanów w posiłkach, ponieważ pozwalają na łatwe zastępowanie określonych porcji produktów innymi (o równej zawartości węglowodanów). Jednakże nie tylko węglowodany wpływają na wartość stężenia glukozy we krwi. Tłuszcze i białka również dostarczają energii i powodują wzrost glikemii, choć w porównaniu do węglowodanów na tyle samo kalorii wymag... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Wątek: Cukrzyca u dziecka (Przeczytany 859 razy) Kwestie związane z problematyką cukrzycy u dziecka to przede wszystkim odpowiednia dieta. Warto od maleńkości wprowadzać wszelkiej maści produkty, ale dieta osób z cukrzycą nieco odbiega od innych. Polecam zatem sprawdzić propozycje od czyli przepisy dla dzieci, dzięki którym poziom glukozy/insuliny będzie odpowiedni, a dziecko będzie przy tym zadowolone! Zapisane 23 Listopada, 2020, 11:06:43Odpowiedź #1 Przy cukrzycy możesz też pomyśleć o nutridrinkach. Jednym z takich produktów jest Diben, możesz o nim poczytać na stronie Widziałam go u nas w aptece DOZ. Zapisane 19 Maja, 2021, 15:35:07Odpowiedź #2 31 Sierpnia, 2021, 13:11:09Odpowiedź #3 Najlepiej zaufać w tych kwestiach lekarzowi i wybrać się do diabetologa dziecięcego. Wciąż zbyt mało mówi się o objawach i o tym jak wykryć cukrzycę u dziecka, ja sama wiedziałam o tym niewiele, dopóki moje dziecko nie okazało się być chore. Uczulam wszystkich rodziców i polecam zapoznać się z objawami tej choroby. Zapisane Cukrzyca u dzieci to najczęstsza choroba przewlekła wieku rozwojowego. Co gorsza, z każdym rokiem liczba zachorowań u dzieci wzrasta. Sprawdź, jakie są objawy cukrzycy u dzieci, co ją wywołuje, a także jak można rozpoznać chorobę. Czy dzieci chorują na cukrzycę? Cukrzyca jest grupą chorób metabolicznych, które manifestują się hiperglikemią, czyli podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Długotrwała hiperglikemia jest wyjątkowo niebezpieczna dla organizmu, gdyż może doprowadzić do trwałego uszkodzenia wielu narządów, zwłaszcza oczu, nerek i serca. Z danych epidemiologicznych wynika, że na całym świecie na cukrzycę mogą chorować 422 miliony osób. Szacuje się, że co 11 osoba dorosła ma zdiagnozowaną cukrzycę. Choroba występuje także u dzieci. Stała się najczęstszym schorzeniem przewlekłym wieku rozwojowego. Cukrzyca wykrywana jest nawet u niemowląt i nastolatków. Co gorsza, z każdym rokiem liczba przypadków cukrzycy u dzieci wzrasta. Szacunki NFZ podają, że do 2025 roku liczba pacjentów chorych na cukrzycę i nadciśnienie wzrośnie o blisko 35 proc. Jeśli chodzi o dzieci, to samo źródło podaje, że ,,w 2018 r. cukrzycę typu I miało blisko 22 tys. dzieci i młodzieży do 18 roku życia" ( Przyczyny cukrzycy u dzieci. Czy choroba ta może być dziedziczona? Przyczyną cukrzycy u dzieci jest defekt wydzielania lub działania insuliny – hormonu produkowanego przez komórki beta trzustki, który obniża stężenie glukozy we krwi. Organizm zdrowej osoby produkuje insulinę w odpowiednim ilościach, co skutkuje zaopatrywaniem komórek w niezbędną energię, pozyskiwaną między innymi z glukozy, a co za tym idzie regulacją glikemii. Po zjedzeniu posiłku poziom glukozy we krwi wzrasta. Wówczas komórki beta trzustki produkuję insulinę, która umożliwia metabolizm glukozy i w ten sposób zapewnia energię niezbędną do wykonywania codziennych czynności. Jeśli stężenie glukozy spada, organizm przestaje wydzielać insulinę, a zamiast niej wydziela inne hormony, które podnoszą stężenie glukozy do odpowiedniego poziomu. U dziecka chorego na cukrzycę mechanizm ten zawodzi. Czy dziecko może odziedziczyć cukrzycę? Czynniki genetyczne mogą wpływać na zwiększone predyspozycje do wystąpienia cukrzycy. Źródła podają, że ,,ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 u dzieci jest 3 razy większe, gdy choruje na cukrzycę typu 1 ojciec. Zwiększa się również, gdy choruje rodzeństwo.” ( Objawy cukrzycy u dzieci - czy zawsze są typowe? Cukrzyca u dzieci objawia się zazwyczaj: wielomoczem (poliurią), wzmożonym pragnieniem (polidypsją), wzmożonym lub osłabionym łaknieniem, spadkiem masy ciała. Wymienia się także mniej charakterystyczne objawy cukrzycy u dzieci, takie jak: senność, osłabienie, zaburzenia widzenia, bóle mięśni, trudno gojące się rany, choroby intymne – grzybica pochwy, zapalenie napletka. Pierwsze objawy cukrzycy u dzieci mogą wystąpić w każdym wieku. Warto jednak zapamiętać, że cukrzyca typu 1 manifestuje się u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, zaś cukrzyca typu 2 u nastolatków. Groźnym objawem natomiast jest kwasica ketonowa, gdyż stanowi powikłanie nieleczonej cukrzycy. Kwasica ketonowa jest zespołem przemiany węglowodanowej, tłuszczowej, białkowej oraz gospodarki wodno-elektrolitowej i równowagi kwasowo-zasadowej. Jest to wynik nagłego i dużego niedoboru insuliny. Jakie są objawy skórne cukrzycy u dzieci? Niewystarczająco szeroko omawianymi objawami cukrzycy u dzieci są objawy skórne. Zakażenia zarówno bateryjne, jak i grzybiczne są powszechne przy tym schorzeniu. Wielu chorych cierpi na grzybicę międzypalcową. Hiperglikemia utrudnia gojenie ran, co ułatwia rozwój bakteriom, a to z kolei może prowadzić do czyraków i innych groźniejszych chorób, jak np. róża zgorzelinowa lub pęcherzowa. Innym objawem świadczącycm o tym, że glikemia chorego nie jest w normie może być stwardniała skóra. Pojawiają się także pęcherzyki wypełnione surowicą i rumieniowe ogniska w okolicy stawów. U dziecka z cukrzycą często występują także zajady, które się nie goją. Na czym polega cukrzyca typu 1 u dzieci? Wymienia się dwa podstawowe powody niewłaściwej regulacji glukozy w organizmie, skutkujące hiperglikemią. Jeden z nich wynika z tego, że komórki beta trzustki nie produkują insuliny w odpowiedniej ilości, a drugi z tego, że insulina jest wydzielana w odpowiedniej ilości, ale tkanki organizmu nie są wrażliwe na jej działanie. W pierwszym przypadku diagnozuje się u dzieci cukrzycę typu 1 (inaczej cukrzycę insulinozależną), zaś w drugim cukrzycę typu 2. Wśród dzieci i młodzieży w Polsce dominuje cukrzyca typu 1, która jest chorobą autoimmunologiczną, uwarunkowaną genetycznie. Stanowi ona zdecydowaną większość wszystkich przypadków zachorowań. W przebiegu schorzenia dochodzi do nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej. Organizm dziecka produkuje przeciwciała, które niszczą trzustkę, prowadząc do wyniszczenia komórek odpowiedzialnych za produkcję insuliny. Cukrzyca typu 1 u dzieci może rozwinąć się w każdym wieku. Średnio jest wykrywana od 6 miesiąca życia do okresu wczesnej dorosłości. Co warto podkreślić, cukrzyca u niemowlaka, który nie ukończył 6. miesiąca życia zazwyczaj jest wynikiem mutacji genetycznych. Jak objawia się cukrzyca typu 2 u dzieci i młodzieży? Zdecydowanie rzadziej wykrywa się cukrzycę typu 2 u dzieci. Warto jednak podkreślić, że w większości przypadków cukrzyca typu 2 jest wykrywana u nastolatków. Pierwsze symptomy zazwyczaj pojawiają się w okresie dojrzewania lub w drugiej dekadzie życia. Średnia wieku w momencie rozpoznania choroby wynosi ok. 13,5 roku. Cukrzyca typu 2 nie jest uwarunkowana genetycznie. Za jej rozwój w dużej mierze odpowiadają czynniki środowiskowe, zwłaszcza niewłaściwa dieta. Ten typ choroby dotyka głównie osoby z nadwagą i otyłością. Z uwagi na zwiększenie częstości występowania nadwagi i otyłości wśród dzieci i młodzieży, rośnie też ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2. Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Na czym polega diagnostyka? Obecność wymienionych objawów nie wystarczy do rozpoznania cukrzycy u dziecka. Konieczne jest wykonanie badań diagnostycznych. W pierwszej kolejności wykonuje się badania laboratoryjne na oznaczenie stężenia glukozy we krwi. Badania krwi należy wykonać na czczo. Poziom cukru we krwi u dziecka powinien wynosić 70-99 mg/dl. Jeśli przekracza 126 mg/dl, daje to lekarzowi podstawy do zdiagnozowania cukrzycy. Przy wartościach powyżej 99 mg/dl stwierdza się jedynie podwyższony cukier u dziecka. W razie wątpliwości wykonuje się doustny test obciążania glukozą, który polega na oznaczeniu stężenia glukozy na czczo, a następnie 2 godziny po podaniu dziecku 1,75 glukozy na kilogram masy ciała. Za normę uznaje się stężenie do 140 mg/dl, zaś o cukrzycy świadczy glikemia wynosząca powyżej 200 mg/dl dwie godziny po podaniu glukozy. W diagnostyce cukrzycy u dzieci wykonuje się także inne badania, badanie kreatyniny, jonogram, próby wątrobowe, gazometrię w celu oceny stopnia zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej, badanie ogólne moczu w celu oceny glukozurii oraz ketonurii. Na czym polega leczenie cukrzycy u dzieci? Czy choroba ta jest wyleczalna? Leczenie cukrzycy u dzieci i nastolatków na przede wszystkim na celu dbałość o ich prawidłowy rozwój (zarówno psychiczny, jak i fizyczny), jakość życia, a także zapobieganie wystąpieniu ostrych i przewlekłych powikłań tej choroby. Co wpływa na to, jaki rodzaj leczenia zostanie obrany przez lekarza? Jest to przede wszystkim: typ cukrzycy, wiek dziecka, potrzeby, predyspozycje i możliwości dziecka. Leczenie cukrzycy u dzieci i młodzieży polega głównie na zastępowaniu insuliny lub podawniu innych doustych leków przeciwcukrzycowych. Dodatkowo niezbędne jest ciągłe monitorowanie glikemii u dziecka, edukowanie i uświadamianie rodziców/opiekunków na temat zdrowego stylu życia oraz ogólnej profilaktyki cukrzycy (o której piszemy w dalszej części artyułu), a także samych aspektów choroby i np. obliczania dawak insuliny, używania pompy insulinowej, odczytywania wyników na sensorach do mierzenia glukozy, postępowania w przypadku infekcji, hipoglikemii czy hiperglikemii u dziecka, itd. Lista umiejętności do opanowania w przypadku dziecka-diabetyka, a także proces jego pielęgnacji są zatem dość skomplikowane. Czy cukrzyca u dzieci jest wyleczalna? Ciągły rozwój medycyny sprawia, że powstaje coraz więcej nowych preparatów insulinowych. Postęp w zakresie leczenia cukrzycy umożliwia dobór bardziej indywidualnej metody insulinoterapii. Te działania pomagają w leczeniu cukrzycy u dzieci, jednak wciąż nie są w stanie skutecznie wyleczyć. Aby wyrównywać poziom glikemii u dzieci, stosuje się podawanie insuliny najbardziej zbliżonej do jej fizjologicznej sekrecji. Odbywa się to poprzez iniekcje skórne lub przy użyciu pompy insulinowej, (która - należy zaznaczyć - jest refundowana osobom chorym na cukrzycę do 26. roku życia.). Warto przy tym wspomnieć o normach insuliny u dzieci. M. Myśliwiec w swoim artykule ,,Cukrzyca u dzieci..." podaje, że - dobowe zapotrzebowanie na insulinę u dzieci wynosi 0,6–0,75 j./kg/d., natomiast w okresie dojrzewania — 1,5–2,0 j./kg/d. Jak można przeczytać w ,,Insulinoterapia i osobiste pompy insulinowe…” (Pańkowska, 2003) insulinoterapia przy użyciu pomp insulinowych uznawana jest za najlepszy sposób terapii cukrzycy typu 1, pozwalając na wyrównanie poziomu cukru we krwi oraz zmniejszając ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Dodatkowo jest dużo bardziej komfortowa niż stosowanie zastrzyków podskórnych. Autorzy ,,Osobistej pompy insulinowej u 7-tygodniowego niemowlęcia z cukrzycą noworodkową” (2006) podają, że noworodki z rozpoznaną cukrzycą mogą być bezpieczne i skutecznie leczone przy pomocy pompy insulinowej. Cukrzycę u małych dzieci łatwiej leczyć za pomocą wspomnianego urządzenia niż u tych starszych, w wieku szkolnym, ponieważ to wymaga od nich większej motywacji i świadomości. Jest to zatem znacznie bardziej problematyczne, dlatego decyzję o typie leczenia podejmuje lekarz wraz z rodzicami chorego dziecka. Obecnie na rynku są dostępne sensory, dzięki którym możliwe jest nieprzerwane monitorowanie glikemii u dzieci. Takie czujniki mają postać elektrod wstrzykiwanych pod skórę, które mierzą poziom cukru we krwi. Wyniki można odczytać przykładając urządzenie z uprzednio zainstalowaną aplikacją do miejsca, w którym znajduje się elektroda. Smartfon pomocny w monitorowaniu poziomu glukozy? Oczywiście! Jest to bardzo korzystne rozwiązanie, choć niestety dość kosztowne. Kluczem do prawidłowego leczenia cukrzycy jest odpowiednio przeprowadzina diagnostyka. Czasem zamiast insulinoterapii stosuje się doustne podawanie leków przeciwcukrzycowych. Jak widać, istnieją liczne metody leczenia cukrzycy u dzeci. Mali pacjenci muszą również przebywać pod stałą opieką diabetologa, przechodzić systematyczne badania i kontrole, a także monitoring w kierunku powikłań i chorób współistniejących. Profilaktyka cukrzycy u dzieci. Co zrobić, by opóźnić jej rozwój? Okazuje się, że obecnie nie ma żadnego sprawdzonego sposobu na to, aby zapobiec lub chociażby opóźnić wystąpienie cukrzycy typu 1 u dzieci. Profilaktyka przy tego typu chorobie nie jest możliwa zarówno wśród ogólnej populacji, jak i u osób szczególnie narażonych na jej wystąpienie (znajdujących się w tzw. grupach ryzyka). Sytuacja wygląda zupełnie inaczej w przypadku cukrzycy typu 2. Tutaj możliwe i zalecane jest podejmowanie różnych działań, które mogą zapobiec lub opóźnić jej wystąpienie u dziecka. Jesteś rodzicem lub opiekunem? Oto, co zakłada profilaktyka cukrzycy typu 2 u dzieci: Po pierwsze regularna aktywność fizyczna. Zachęć swoje dziecko do sportu. Może to być bieganie, jeżdzenie na rowerze, pływanie, gimanastyka, sporty walki, a może balet? Pamiętaj, że aktywność musi być dostosowana do wieku i możliwości dziecka. Przede wszystkim postaw na to, co lubi Twoja pociecha, by aktywność stała się przyjemnością. Ruch zmniejsza ryzyko wystąpienia otyłości, a to z kolei zapobiega cukrzycy typu 2. Jeśli dziecko nie chce ćwiczyć, prowokuj różne sytuacje, które zmuszą go do porusznia się, z nim przystanek wcześniej, jeśli jedździsz komunikacją miejską, by przejść spacerem dłuższy odcinek drogi, Dieta - to słowo klucz. Zadbaj o zdrowe, regularne i pełnowartościowe posiłki dla swojego dziecka. Najlepiej postaw na składniki o niskim idenksie glikemicznym. Staraj się unikać wysokoprzetworzonej żywności. Podczas przygotowywania posiłku wybieraj raczej gotowanie i pieczenie zamiast smażenia (szczególnie na głębokim tłuszczu). Ogranicz spożycie cukrów prostych i dużej ilości soli w niezdrowych przekąskach. Ponadto - czytaj etykiety. Te wszystkie działania z pewnością poprawią stan zdrowia Twojego dziecka i całej rodziny, a także zmniejszą ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 i inne choroby. Komentowany artykuł:Cukrzyca u dziecka Witam serdecznie. Moja córka ma 3 latka. Jest bardzo czszupła,wazy nie całe 10 kilo,bardzo mało zjada,bardzo dużo pije do 34 litrów dziennie w nocy też. Bardzo często siusia. Nie rosną jej włosy,jest blada. Bardzo nerwowa,krzykliwa,płaczliwa. Robiliśmy badanie cukru we krwi pierwszym razem na czczo było 130 po posiłku 154,potem pare dni norma. Dziś na czczo miła 120 po posiłku 113. W poradni Diabetologicznej wykluczono cukrzycę taką uzyskaliśmy informację po badaniu. Nadal nie wiem co robić,gdzie udać się z córką na badanie do jakiego lekarza w jakim ki erunku badać córkę. Bardzo proszę o pomoc. Dziękuję,pozdrawiam. Kasia ~Kasia Przede wszystkim należy zbadać dziecko pod względem chorób pasożytniczych. Bóle brzucha, utratę wagi, nerwowość i brak apetytu wywołują pasożyty przewodu pokarmowego. Podstawą jest analiza kału. Trzeba też zrobić morfologię, Podwyższony poziom eozynofili także świadczy o chorobie pasożytniczej. ~medisa_pl Moja córeczka ma 7 lat a od 2 lat ma cukrzyce typu 1 jest bardzo chuda a ja prawie nic nie wiem o jej żywieniu już się gubię we wszystkim proszę o pomoc bo już warjuje ~Aga » Zapytaj! Skomentuj!

cukrzyca u rocznego dziecka forum